Page 22 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

vermәmişdi. Әrim hәlә sağ idi, Covanni bir bәhanәylә bizә
gәldi. Mәtbәxdә xörәk bişirirdim, oradan-buradan söhbәt
elәmәyә başladıq. Nәhayәt, söz әrimin üstünә gәldi. Elә
bilirdim, onlar dostdurlar, ona görә Covanninin sualını eşidәndә
tәәccüb mәni bürüdü.
– Çezira, sәn bu cür yaramazla necә yaşayırsan?
Elә belә dә dedi: “yaramaz”. Qulağıma inanmadım, çevrilib
üzünә baxdım. O, heç nә olmamış kimi, dodağında sönmüş
siqar kötüyü, sakitcә oturmuşdu.
Bir qәdәr susduqdan sonra әlavә elәdi:
– Әrin ayaq üstdә güclә dayanır, ölüb gedәcәk, ancaq o
vaxtacan sәni pis-pis xәstәliklәrә yoluxdurmasa yaxşıdır –
gecә-gündüz qәhbәlәrin yanındadır.
Covanniyә dedim:
– Onunla çoxdandır әr-arvad deyilik. Axşamlar gәlib yatağa
uzananda arxamı ona çevirib yatıram, vәssalam.
– Hәlә cavansan, hәyatını rahibә kimi yaşamayacaqsan ki!
Hәyatında sәni sevәn kişi olmalıdır.
– Sәn niyә narahat olursan? – soruşdum. – Kişilәrә
ehtiyacım yoxdur, olsaydı belә, bundan sәnә nә?
İndiki kimi yadımdadır: yerindәn qalxıb mәnә yaxınlaşdı,
çәnәmdәn tutub dedi:
– Siz qadınlarla açıq danışmaq lazımdır… Gözümün içinә
bax: heç mәnim barәmdә fikirlәşmisәn?
O vaxtdan çox sular axıb, odur ki, bundan sonra nә baş
verdiyini yaxşı xatırlamıram. Yәqin, mәnimlә yaxınlıq etmәk
istәdiyini dedi. Amma ona nә cavab verdiyim yadımdadır:
– Heç utanıb-qızarırsan? Axı Vinçenso dostundur!
– Nә dostbazlıqdır, – dedi, – mәnim dostum yoxdur.
And içә bilәrәm ki, hәr şey dediyim kimi olub. Sonra dedi
ki, onunla yatağa uzansam, mәnә pul vermәyә hazırdır.
Pulqabını çıxarıb әsginasları bir-bir masanın üstünә düzür, bu
zaman gözünü üzümә zillәyib soruşurdu:

22