Page 246 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Belә çıxır ki, bu dağları tanıyan yoxdur. Bizimlә siz
gedәcәksiniz. Әminәm ki, tezliklә yaddaşınız oyanacaq, mәlum
olacaq ki, dağları sizdәn yaxşı tanıyan yoxdur.
Mikele heç nә demәdi, yalnız üz-gözünü turşutdu. Elә bu
vaxt Rozetta gәlib çıxdı vә әlindәki iki çörәyi ehtiyatla
almanların yanına, külәşin üstünә qoydu. Bu zaman Rozetta
etibar etmәdiyi vәhşi heyvanı yemlәyirmiş kimi, çәkinә-çәkinә
hәrәkәt edirdi. Alman bunu görüb, narazılıqla dedi:
– Çörәyi әlimizә ver. Biz quduz itlәr deyilik, qorxma, sәni
dişlәmәrik.
Rozetta çörәklәri yenidәn әlinә götürüb onlara uzatdı.
Alman tapançanı cibinә qoydu vә çörәyi Rozettadan alıb,
külәşin üstündә yerini rahatladı. Digәr almanlar da qalxıb
onun yanında oturdular: görünür, onlar da yatmırmış, sadәcә
gözlәrini yumub, söhbәtә qulaq verirmiş. Sarışın alman cibindәn
bıçaq çıxardı, çörәyi beş bәrabәr hissәyә bölüb, yoldaşlarına
payladı. Onlar tәlәsmәdәn yeyir, әn kiçik qırıntıları belә yerә
düşmәyә qoymurdular. Biz isә kәnarda dayanıb, sakitcә tamaşa
elәyirdik. Çörәyi yeyib qurtarandan sonra kәndli qadınlardan
biri onlara bir vedrә su verdi. Deyәsәn, çox susamışdılar –
adambaşına iki-üç çömçә su içdilәr. Sonra sarışın alman
yenidәn tapançasını çıxardı.
– Artıq gecdir, getmәliyik.
Bunu öz yoldaşlarına deyirdi. Hamısı yavaş-yavaş ayağa
qalxdı.
– Siz bizimlә gedәcәksiniz, – sarışın alman Mikeleyә dedi.
Hamı tәәccüblәndi – indiyәcәn elә bilirdik, sarışın mәzәlәnir,
sәn demә, zarafat elәmirmiş. Bizimlә birgә, çörәk yeyәn al-
manlara tamaşa elәyәn Filippo, sarışın әsgәrin Mikeleyә
tapança tuşladığını görüncә, gözlәmәdiyimiz bir qәtiyyәtlә
qabağa yeriyib, oğlunun önündә dayandı vә üzünü almana
tutub qışqırmağa başladı:
– Bu, mәnim oğlumdur, başa düşürsünüz? Mәnim oğlumdur.

246