Page 235 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

yalnız uşaq girә bilәr; amma uşaq tәkbaşına bu işi görә bilmәz,
ona kimsә kömәk edib. Axırda bu qәrara gәldi ki, bu, Mariolonun
– qaçqınlardan birinin oğlunun işidir vә şübhәsiz, ona atası
kömәk elәyib. Filippo öz ehtimallarını arvadına vә qızına
bildirmәsәydi, hәr şey bununla da yekunlaşacaqdı. Filipponun
arvadının dilindә bu ehtimal fakta çevrildi. Artıq qadınlar
Mariolonun ailәsi ilә salamlaşmır, onları görәndә ağız büzür,
yan keçirdilәr. Bir neçә gündәn sonra isә eyham vurmağa
başladılar:
– Bugünkü çörәk necәdir, yaxşıdır?
Yaxud:
– Mariolodan muğayat olun… pәncәrәlәrә dırmaşanda
yıxılıb qol-qıçını sındıra bilәr.
Nәhayәt, günlәrin bir günü ailә başçısının gözünün içinә
baxa-baxa bәyan etdilәr:
– Bilirsiniz, siz kimsiniz? Sizin ailә quldur dәstәsidir.
Әlbәttә, böyük qalmaqal qopdu, onların çığır-bağırı
dünyanı başına götürdü. Qaçqının arvadı, cındırından cin
ürkәn, pәrişan görkәmli, bәstәboy, xәstәhal qadın cır sәslә
tәkrarlayırdı:
– Yeri get, get işinlә mәşğul ol.
Bilmirәm, bununla nә demәk istәyirdi. Filipponun arvadı
isә sakitlәşmәk bilmir, sәsini başına atıb bağırırdı ki, onların
hamısı oğrudur. Qadınlar qәzәbli qırt toyuqlar kimi üz-üzә
dayanmışdılar. Onlardan biri elә hey tәkrarlayırdı: “Get, get!”,
digәri isә dayanmadan qışqırırdı ki, onların ailәsi xalis quldur
dәstәsidir. Rozettayla mәn bu zaman öz kiçik otağımızda
oturub, Mikelenin gәtirdiyi çörәyi nuş edirdik. Vicdanımız
sızlasa da, qadınların çığır-bağırına mәhәl qoymadan, iştahayla
yeyirdik. Boynuma alım ki, mәhz oğurluq olduğuna vә gizlindә
yediyimiz üçün bu çörәk mәnә xüsusi lәzzәt verirdi. O gündәn
sonra Mikele, ata-anası duyuq düşmәsin deyә az-az, özü dә
günün müxtәlif vaxtlarında çörәk gәtirmәyә başladı. Doğrudan
da, o gündәn etibarәn daha heç kәs oğurluqdan xәbәr tutmadı.
Bizi dәrd-qәmә düçar edәn güllü-çiçәkli aprel ayı qurtardı,
may gәldi, istilәr başladı. Aclıq vә ümidsizlik әzablarına

235