Page 227 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

Şorbaya görә rahibәyә vә qaçqınlara tәşәkkür edib,
mağaradan çıxdıq. Yenә dә ağlını itirmiş keşişin, onun saatlar
düzülmüş mehrabının yanından keçib-getmәli olduq. Elә bu
vaxt qayaların vә daxmaların arasında otlayan qoyun-keçi
sürüsü gördük. Sürünü ağ çoça, qara şalvar vә qara pencәk
geyinmiş, belinә enli kәmәr bağlamış ucaboy bir kişi otarırdı.
Әlindә çörәk, mağaranın girәcәyindә dayanan qaçqın qadın
çobanı göstәrib dedi:
– O kişi yevangelistdir… yaxşı pul versәn, sәnә pendir sa-
tar.
Qaça-qaça çobana yaxınlaşıb soruşdum:
– Bizә bir az pendir satarsan?
Çoban ya mәni eşitmәdi, ya da özünü eşitmәzliyә vurub,
yoluna davam etdi.
– Sinyor Yevangelist, mәnә bir az pendir satın, – ucadan
tәkrarladım.
– Mәn yevangelist deyilәm, adım De Santisdir, – nәhayәt
ki, dillәndi.
– Mәnә dedilәr, adınız Yevangelistdir.
– Bu, sadәcә dini mәnsubiyyәtdir, başqa heç nә.
Handan-hana dilucu bildirdi ki, bizә bir az pendir sata
bilәr. Ardınca düşüb yaxınlıqdakı daxmaya gәldik. Amma
әvvәlcә o, qoyunları başqa bir daxmaya saldı. Bu zaman
qoyunları öz adı ilә çağırırdı: “Bianika, Paçokka, Matta, Çe-
leste…” Daxması Paridenin mәnzilinә oxşayırdı, amma ondan
xeyli böyük vә soyuq idi, hәm dә kasıb tәsir bağışlayırdı. Hiss
olunurdu ki, öz mәnzilinin sәliqә-sahmanına diqqәt yetirәn
adam deyil. Paridegildә olduğu kimi, burada da ocağın
әtrafındakı oturacaqlarda, kötüklәrin üstündә qadınlar, uşaqlar
әylәşmişdi. Onların yanında oturduq, çoban әlini-әlinin üstünә
qoyub, dua oxumağa başladı. Böyüklü-kiçikli, burada oturanların
hamısı dua oxudu. Çox tәәccüblәnmişdim, axı biz tәrәflәrdә
kәndlilәr nadir hallarda, o da yalnız kilsәyә gedәndә dua ox-
uyurdular. İstәr-istәmәz çobanın dediklәrini xatırladım, yadıma
düşdü ki, onların dini bizimkindәn fәrqlәnir. Onlara maraqla

227