Page 211 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

onun gәtirdiyi xәbәrlәrin hamısı radioda sәslәndirilib, buna
söz ola bilmәz.
Bir az sonra Mikeledәn Qanonun kim olduğunu soruşdum.
Mikele izah etdi ki, Qano çoxdan yaşayıb, generaldır, türklәrlә
müharibә zamanı öz imperatoruna xәyanәt edib.
– Görürsәn, demәli, belә şeylәr olur, – dedim, – yox, Pari-
denin әl-üzünü yumaq fikrindәn uzağam, amma hәr halda,
deyilәnlәr yalan olmaya da bilәr.
Mikele gülә-gülә dedi:
– İndi belә şeylәr olmur, amma olsaydı, pis olmazdı.
İngilislәrin hәmlәsi heç bir nәticә vermәdiyi üçün bizә
yalnız oturub gözlәmәk qalırdı. Belә bir mәsәl var: ölmәk
gözlәmәkdәn asandır. Yanvar-fevral aylarında biz sanki yavaş-
yavaş ölürdük. Günlәr bir-birindәn mәnasız keçir, yeni heç nә
baş vermirdi. Sәhәr tezdәn qalxıb odun yarır, sәhәr yemәyi
hazırlayır, yemәkdәn sonra maçerada veyillәnә-veyillәnә
axşamın düşmәsini gözlәyirdik. Bundan başqa, hәr gün
tәyyarәlәr uçub gәlir, başımıza bomba yağdırırdı. Axşamdan
sәhәrә, sәhәrdәn axşama Antsio tәrәfdәn top sәslәri eşidilirdi.
Amma belә çıxırdı ki, mәrmilәr hәdәfә dәymir, çünki bildiyimizә
görә, nә ingilislәr, nә almanlar yerlәrindәn tәrpәnmirdilәr. Bir
sözlә, günlәrimiz son dәrәcә yeknәsәq, boz, darıxdırıcı keçirdi.
Әsәblәrimiz tarıma çәkilmişdi, bizә elә gәlirdi ki, bu mәşәqqәt
heç vaxt qurtarmayacaq. Buraya gәldiyimiz ilk günlәrdәn
fәrqli olaraq, saat әqrәblәri sanki öz hәrәkәtini dayandırmış,
hamımız ümidsizliyә qapılmışdıq.
Yemәk haqqında bitib-tükәnmәk bilmәyәn söhbәtlәr
yeknәsәq hәyatımızı zәhәrә döndәrmişdi: yemәk azaldıqca,
bu barәdә daha çox danışırdıq. Özü dә bu artıq yaxşı qidalan-
mayan adamların donqultularına yox, qarın dolusu yeyә
bilmәyәnlәrin şikayәtinә bәnzәyirdi. Artıq hamı gündә bircә
dәfә yeyirdi, dost-aşnanı nahara dәvәt etdiyimiz vaxtlar arxada
qalmışdı. Filippo deyirdi:

211