Page 202 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Eşitmişәm ki, bu bağlardan yaxşı gәlir götürürsünüz…
Siz varlı adamsınız, sinyor vәkil?
– Necә deyim, sinyor leytenant, elә dә yox… hәr halda,
mәnә bәs elәyir.
– Bәs әtrafda yaşayan kәndlilәrin güzәranından xәbәriniz
var?
Vәkil artıq bilirdi, leytenant sözü hara fırladır. Odur ki,
tövrünü pozmadan cavab verdi:
– Xәbәrim var, pis yaşamırlar… bu vadidә kәndlilәr
hamıdan yaxşı yaşayır.
Özünә әt kәsmәklә mәşğul olan leytenant әl saxlayıb,
bıçağı vәkilә tuşladı:
– Bunlar yaxşı yaşayırsa, bәs onda pis yaşayanlar kimdir?
Sizin kәndlilәrin nә kökdә yaşadığını özüm görmüşәm. Hey-
vandan seçilmirlәr: evlәri tövlәyә oxşayır; heyvan kimi
qidalanırlar, cındırlarından cin ürkür. Alman kәndlilәri belә
yaşamır. Bizim kәndlilәr belә yaşasaydı, biz almanlar utanıb-
ölәrdik.
Vәkil anasının yalvarışlı baxışlarında “Tәxribata uyma,
sus!” – ifadәsini görüb çiyinlәrini çәkdi vә cavab vermәdi.
Amma leytenant ondan mütlәq cavab qoparmaq fikrindәydi:
– Buna nә sözünüz, möhtәrәm vәkil, nә deyә bilәrsiniz?
– Özlәri belә yaşamaq istәyir, sizi әmin edirәm, әziz
leytenant, siz onları yaxşı tanımırsınız… – Vәkil cavab vermәli
oldu.
Leytenant sәrt sәslә etiraz etdi:
– Yox, bunu siz, torpaq mülkiyyәtçilәri belә istәyirsiniz,
onların bu cür yaşamasının sәbәbkarı sizsiniz. Hәr şey buradan,
başdan asılıdır, – o, öz başına toxundu. – Siz İtaliyanın
başısınız, demәli, kәndlilәrin heyvan kimi yaşamasının günahı
sizdәdir.
Vәkilin canına vicvicә düşdü, amma o, qorxusunu büruzә
vermәk istәmir, özünü yemәyә mәcbur edirdi. Bu zaman
boynunu irәli uzadıb udqunur, boğazında dәn qalmış xoruza
oxşayırdı. Anası artıq üzündәki çaşqınlıq ifadәsini gizlәdә

202