Page 201 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

başını aşağı salıb oturmuşdu; vәkilin anası әllәri әsә-әsә
süfrәnin qırışlarını düzәldirdi; vәkil, tısbağasayağı, boynunu
yaxalığının içinә çәkmişdi. Yalnız Mikele gözlәrini geniş açıb,
leytenanta baxırdı.
– Maraqlıdır, nә deyә bilәrәm, çox maraqlıdır… Amma
kәndә bomba yağdırıb, evlәri yerlә yeksan edәn tәyyarәçinin
hisslәri daha yeni, daha maraqlıdır.
Leytenant elә kütbeyin idi ki, Mikelenin lağ elәdiyini başa
düşmәdi. O, bir qәdәr susub, sözlәrini tәkrarladı:
– Davada әldә etdiyin tәcrübәnin әvәzi yoxdur, belә bir
tәcrübәsi olmayan insan insan deyil… yeri gәlmişkәn, sinyor
professor, siz niyә cәbhәdә deyilsiniz?
– Hansı cәbhәdә? – Mikele soruşdu.
Qәribәdir, leytenant heç nә demәdi vә Mikeleyә tәrs-tәrs
baxıb, yemәyә girişdi.
Lakin leytenant sakitlәşmәk fikrindә deyildi, aydın idi ki,
bizim onunla sәmimi olmadığımızı hiss etmişdi. O, Mikeleni
rahat buraxıb, yenidәn vәkilin üstünә düşdü.
– Hörmәtli sinyor vәkil, – leytenant başıyla süfrәyә işarә
etdi, – insanlar acından qırılır, amma siz burada yağ-bal içindә
üzürsünüz… Bu lәzzәtli yemәklәr haradandır?
Vәkillә anası baxışdılar. Ananın baxışlarından hiss olunurdu
ki, qorxudan sarısını udub, amma vәkil sakit görünürdü.
– İnanın ki, başqa günlәrdә belә şeylәr yemirik… Bu
naharı sizin üçün hazırlamışıq.
Leytenant bir neçә dәqiqә heç nә danışmadı. Sonra yenidәn
soruşdu:
– Bu vadidә torpaqlarınız var, elәdir?
– Müәyyәn mәnada…
– Necә yәni müәyyәn mәnada? Bildiyimә görә, vadinin
yarısı sizindir.
– Nә danışırsınız, әziz leytenant, bunu sizә deyәn ya
yalançıdır, ya da mәnim paxıllığımı çәkir, bәlkә dә, hәr iki -
si… Burada vur-tut bir neçә bağım var… biz bu ağaclıqları
bağ adlandırırıq.

201