Page 185 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

– Ora getmә, Mikele, axı onlar ingilisdir, almanlar bilsә,
qanımız getdi.
Mikele çiyinlәrini çәkdi vә atasının sözlәrinә mәhәl qoy-
madan bizim daxmaya tәrәf addımladı.
Stolun üstünә kәndlilәrdәn götürdüyüm qalın kәtan süfrә
salmışdım. Rozetta stolu yaşıl yarpaqlarla, qırmızı gilәmeyvәlәrlә
bәzәmişdi. Bunlar bayram әrәfәsi Romada satılan bәzәk
әşyalarına oxşayırdı. Nimçәlәrdәn birinә toyuğu qoymuşdum
(beş adam üçün az olsa da), digәr boşqablarda kolbasa,
yumurta, pendir, portağal vә şirin şeylәr vardı. Bayram
münasibәtilә bişirdiyim çörәk hәlә isti vә әtirli idi. Çörәyi beş
yerә bölüb, süfrә arxasında oturanlara payladım. Nahar zamanı
qapını açıq qoymuşduq, çünki daxmanın pәncәrәsi yox idi vә
içәriyә yalnız qapıdan işıq düşürdü. Günәşli bir gün idi,
Fondini, gün işığına qәrq olmuş bütün vadini rahat görmәk
olurdu. Mikele yemәyini yedikdәn sonra ingilislәrlә müharibә
haqqında danışmağa başladı. O, fikirlәrini gizlәtmir, özünü
elә aparırdı, elә bil onlarla yaşıddır. İngilislәrin gözü kәllәsinә
çıxmışdı: deyәsәn, kәnardan ağzının sarısı getmәmiş uşaq
kimi görünәn Mikeledәn belә sözlәr gözlәmirdilәr. Mikele
onlara dedi ki, Roma yaxınlığında yox, Siciliyada hücuma
keçmәklә böyük sәhvә yol veriblәr. Bu sәhvi etmәsәydilәr,
Romanı vә İtaliyanın bütün cәnub әrazilәrini çoxdan әlә
keçirәrdilәr. İtaliyada yavaş-yavaş irәlilәyәn müttәfiqlәr yolda
hәr şeyi dağıdıb, necә deyәrlәr, odla su arasında qalan yerli
әhalini min bir әzab-әziyyәtә düçar ediblәr; od – almanlar, su
isә müttәfiqlәrdir. Cavabında ingilislәr and-aman etdilәr ki,
onlar yalnız әsgәrdirlәr vә böyüklәrin әmrinә tabe olublar.
Dil-boğaza qoymayan Mikele isә onları rahat buraxmaq fikrindә
deyildi – o, başqa iradlarını bildirmәyә başladı: onlar niyә
vuruşurlar, niyyәtlәri nәdir? İngilislәr qayıtdı ki, hamını, o
cümlәdәn dә ingilislәri özünә qul etmәk istәyәn almanlardan
qorunmaq üçün vuruşurlar. Mikele dedi ki, bu, kifayәt deyil:
müharibәdәn sonra insanlar yeni bir dünyanın qurulmasını

185