Page 180 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Yanına xahişә gәlәn gözәl kәndli qızlarını yoldan
çıxardığını nәzәrә almasaq… Sәnin necә şorgöz olduğunu
hamı bilir.
Deyәsәn, bu sözlәr onun ürәyindәn oldu, xәfifcә gülümsünüb,
Luicinin ittihamını cavabsız qoydu vә yenidәn Mikeleyә tәrәf
döndü:
– Bir sözlә, hörmәtli sinyor, mәnә öz titullarınızı sadalayın,
diplomunuz, mükafatlarınız, ordenlәriniz barәdә danışın, görәk
kimsiniz, nәçisiniz, nә haqla başqalarını tәnqid edirsiniz?
Mikele gözlüyünün qalın şüşәlәri arxasından ona zillәnmişdi.
– Mәnim adımı niyә öyrәnmәk istәyirsiniz?..
– Diplomunuz var?
– Var… Amma ali tәhsilim olmasaydı belә, bu, heç nәyi
dәyişmәyәcәkdi.
– Necә yәni?
– Siz vә mәn, ikimiz dә insanıq, ona görә bizә bir insan
kimi, әmәllәrimizә görә qiymәt verilmәlidir, aldığımız diplom-
lara, ordenlәrә görә yox… Amma sözlәriniz vә davranışınız
göstәrir ki, siz qeyri-ciddi adamsınız vә vicdanınız çox
elastikdir… vәssalam.
– Hә, yenә pәrt oldun… – sarışın rişxәndlә dedi.
Qarabәniz isә onun sözlәrinә mәhәl qoymadan ayağa
qalxıb:
– Sizә baş qoşub, sәviyyәnizә enmәk istәmirәm, – dedi. –
Gedәk, Luici, artıq gecdir, bu gün xeyli yol qәt etmәliyik.
Çörәyә görә sağ olun, әmin ola bilәrsiniz, yolunuz biz tәrәflәrә
düşsә, әvәzini artıqlaması ilә ödәyәcәyәm.
Mikele yenә dilini dinc qoymadı:
– Amma elә elәyin ki, bizә verәcәyiniz çörәk italyan or-
dusundan oğurlanmış undan olmasın.
Karmello bizdәn xeyli aralanmışdı, o, yalnız çiyinlәrini
çәkmәklә kifayәtlәndi:
– Tüpürüm italyan ordusuna da, sәnә dә.
Ardınca sarışının kinayәli sözlәri eşidildi:

180