Page 173 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

gәlirdi ki, dağlarda xoşuma gәlәn bir kişi tapılsaydı, ona bir
könüldәn min könülә aşiq olardım, onu heç kәsi sevmәdiyim
kimi sevәrdim.
Bir sözlә, özümü heyvan kimi hiss edirdim; fikirlәşirdim
ki, yәqin, öz bәdәninin ehtiyaclarını ödәmәkdәn savayı, dәrd-
sәri, qayğısı olmayan heyvanlar özlәrini mәnim kimi hiss
edirlәr. Yәni yeyib-yatan, qidalanan, hәrdәnbir tәmizlәnәn vә
belә şeylәrdәn hәzz alan әt parçası vә ya bәdәn kimi.
Günәş sәmada dövr elәyib, dәnizin üstünә әyilirdi. Qüruba
enәn günәşin şüaları dәnizi tünd-qırmızı rәngә boyamağa
başlayanda geriyә dönürdük. Amma gәldiyimiz cığırla
qayıtmırdıq. Otların, daşların üstüylә sürüşә-sürüşә, kolluqların
arasıyla qaça-qaça dağın әtәyinә enirdik. Sәhәr tezdәn, әn
azından, iki saata getdiyimiz yolu yarım saata qayıdırdıq. Evә
şam yemәyi zamanı gәlirdik. Tozlu paltarlarımızı çör-çöpdәn
tәmizlәmәdәn daxmaya keçib, yemәk süfrәsi arxasına әylәşirdik.
Erkәn yatır, tezdәn oyanırdıq.
Lakin hәr sәhәr üz tutduğumuz yaylalar müharibәdәn çox
da uzaqda deyildi. Başımızın üstündәn tez-tez tәyyarәlәr uçub-
keçir, vadidәn partlayış sәslәri eşidilirdi. Lәnәtә gәlmiş almanlar
torpaq bәndlәri partladır, su altında qalan әrazilәrdә malyariya
xәstәliyi tüğyan edirdi. Yaylada tez-tez harasa baş götürüb
gedәn adamlarla rastlaşırdıq. Onlar Romadan vә almanların
işğal etdiyi Şimali İtaliyadan cәnub tәrәflәrә, ingilislәrin
nәzarәt etdiyi әrazilәrә gedir, bu zaman dağ yollarından keçib-
getmәyә üstünlük verirdilәr. Çoxu ordudan qaçmış әsgәrlәr,
nә vaxtsa tәrk etdiyi kәndә qayıdan kasıb-kusub, hәbs
düşәrgәlәrindәn qurtulmuş әsirlәr idi. Belә görüşlәrdәn birini
hәlә dә unuda bilmirәm. Biz, hәmişәki kimi, oturub pendir-
çörәk yeyirdik. Birdәn qayalığın arxasından әllәrindә dәyәnәk
tutmuş iki kişinin çıxdığını gördük. Elә bil meşәdәn indicә
çıxmışdılar; cır-cındır geyinmiş sәfilә oxşayırdılar. Geyimlәrinә
tәәccüblәnmәdim, çünki o vaxtlar hәr adamın abırlı paltarı

173