Page 169 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

göstәrmәk üçün yox, ona görә ki, hәmişә özü bildiyi kimi
hәrә kәt etmәyi xoşlayırdı. Amma anası onu dilә tutmağa baş -
la dı, dedi ki, qoy heç olmasa, onları düşünsün. Qadın, nәhayәt,
Mike leni razı sala bildi.
Rozettayla mәn dә onlarla getmәyә qәrar verdik. Yox, biz
qorxmurduq, axı almanlar qadınları tutub aparmırdılar, sadәcә
maçerada darıxırdıq, hәm dә Mikeleyә öyrәşmişdik, ondan
ayrılmaq istәmirdik. O dövrdә yaşadıqlarımızı heç vaxt unut-
maram. Paride hәr sәhәr, xoruz banında gәlib bizi oyadırdı.
Biz hisli çırağın zәif işığında tәlәm-tәlәsik geyinir, qaranlıq,
soyuq havaya çıxırdıq. Maçeranın üstündә artıq kölgәlәr
dolaşır, daxmaların pәncәrәlәri bir-birinin ardınca işıqlanmağa
başlayırdı. Biz Mikeleni axtarıb-tapırdıq. Bir-birinin üstündәn
geydiyi toxunma yun köynәklәrdә Mikele mağaralarda yaşayan,
orada gizlәdilmiş sәrvәti qoruyan qnoma oxşayırdı. O, hәmişә
irәlidә gedir, bizsә sakitcә onun arxasınca addımlayırdıq.
Qaranlıqda göz-gözü görmürdü, amma Mikele özüylә
götürdüyü kiçik fәnәrlә yolumuza işıq salmağa çalışırdı. Biz
hündür, sıx kolluqları yara-yara, buz bağlamış cığırla dağa
qalxırdıq. Birazdan dağların arxasında dan yeri ağarmağa
başlayır, sәma boz rәngә çalırdı. Bu vaxtlarda ulduzlar daha
işıqlı, daha parlaq görünürdü. Ulduzlarla süslәnmiş boz sәmanın
fonunda dağlar zil qara rәngә çalırdı, amma birazdan onlar da
yaşıllaşır, meşә vә kolluqlar gün işığına çıxırdı. Bundan sonra
ulduzlar yox olur, sәma tamamilә ağarır, qar-buzla örtülmüş
kolluqların yuxulu, mәhzun görkәmi kәdәrli mәnzәrә yaradırdı.
Dan yeri qızarmağa başlayanda başımızın üzәrindәki sәma
mavi rәngә boyanır, dağların arxasından boylanan günәşin ilk
şüaları, qızıl ox kimi әtrafa sәpilәrәk, bu tutqun mәnzәrәni
göz önündәcә dәyişdirirdi. Bu zaman adda-budda qırmızı
gilәmeyvәlәr, qarğıların qonur-boz saçağı gözә dәyirdi, biz
mamır basmış daşların vә sınıb-tökülmüş budaqların üzәrindәn
adlayıb keçirdik. Kolluqlar arxada qalırdı. Cığırla dağın
zirvәsinәcәn uzanan palıd meşәsinә doğru addımlayırdıq. Hәr

169