Page 165 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

yeddi alman әsgәri şam yemәyi hazırlayır, biri dә ağacın
altında oturub, qarmon çalırdı. Hamısı cavan idi, saçları
dibindәn qırxılmışdı, solğun sifәtlәrindә çapıq yerlәri görünürdü:
onları Fondiyә Rusiyadan göndәrmişdilәr. Әsgәrlәr danışırdı
ki, Rusiyada vuruşmaq İtaliyada vuruşmaqdan yüz dәfә pisdir.
Artıq onları tanıyırdım – ilk dәfә deyildi ki, bura gәlir,
yumurtanı çörәyә dәyişirdik. Uzaqdan zәnbili başımın üstünә
qaldırıb, yumurtaları göstәrdim; qarmon çalan әsgәr qalxıb
çadıra keçdi, oradan kәrpicә oxşayan birkiloluq çörәk gәtirdi.
Çörәyi qoltuğunun altında sıxmışdı, sanki onu oğurlaya ca ğı -
mız dan qorxurdu. Üzümüzә baxmadan yumurtaların üstünә
qoyduğumuz yarpaqları qaldırıb, onları saymağa başladı. Öz
dilindә sayırdı. Bu azmış kimi, yumurtalardan birini götürüb,
qulağının dibindә silkәlәdi ki, görsün, lax deyil ki?
– Narahat olma, – dedim, – yumurtalar tәzәdir, onları
buraya gәtirәnә kimi o dünyanı görüb-qayıtmışıq, ona görә dә
bizә bir yox, iki çörәk vermәlisәn.
Deyәsәn, әsgәr nә dediyimi başa düşmürdü – sual dolu
baxışlarını mat-mәәttәl üzümә zillәmişdi. Onda mәn göy
üzünә işarәylә, bombanın düşmәsini yamsılayan hәrәkәtlәr
etmәyә başladım.
– Bum, bum! – partlayış sәslәrini tәqlid etmәyә çalışdım.
Nәhayәt, nә demәk istәdiyimi başa düşüb, mәnә öz dilindә
cavab verdi. Dediklәrindәn yalnız “kaput” sözü mәnә tanış
idi. Bilirdim ki, almanlar bu sözü tez-tez işlәdir. Bir dәfә
Mikele mәnә izah etmişdi ki, bu söz “ölmәk” vә ya “öldürülmәk”
mәnasını verir. Belә çıxırdı ki, o, vurulmuş tәyyarә barәdә
danışır.
– Vurulan hәr tәyyarәnin әvәzinә yüz dәnә başqasını
göndәrәcәklәr... – dedim, – yerinizә olsaydım, müharibәnin
daşını atıb, Almaniyaya qayıdardım… onda hamıya yaxşı
olardı – sizә dә, bizә dә.
Әsgәr cavab vermәdi, çünki yenә heç nә başa düşmәdi. O,
sakitcә çörәyi mәnә uzadıb, yumurta sәbәtini götürdü, әl-qol

165