Page 170 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

biri bir qaya parçasını xatırladan bu nәhәng palıd ağacları bir-
birindәn xeyli aralı bitmişdilәr. Adama elә gәlirdi ki, sıldırım
qayalıqların üzәrindә bitmiş ağaclar, budaqlarını uzadıb bir-
birinә hәyan olmağa, külәkdәn-tufandan qorumağa çalışırlar.
Dediyim kimi, meşә seyrәk idi, ağacların arasından dağ
yamacını asanca görmәk olurdu. Yamac başdan-başa ağ daşlarla
örtülü idi; mavi sәmanın fonunda dağ zirvәsinin sәrt cizgilәri
görünürdü. Cığır meşәnin içindәn keçirdi. Günәş şüaları bu-
daqlarda gecәlәyәn quşları oyadırdı. Sәs-küydәn, meşәni başına
götürmüş civiltilәrdәn belә mәlum olurdu ki, onların sayı-
hesabı yoxdur. Mikele irәlidә gedir vә niyәsә çox xoşbәxt
görünürdü; o, yeyin addımlayır, әlindәki şaxı oynadaraq, fitlә
hәrbi marşı xatırladan melodiya çalırdı. Getdikcә ağaclar lap
seyrәlirdi, hәm dә buradakı ağacların gövdәsi yoğun, özlәri
isә çox alçaq idi. Nәhayәt, bitki örtüyü tamamilә yox olur,
gözqamaşdırıcı ağ çınqılın içiylә zirvәyә sarı uzanan cığırdan
savayı, heç nә gözә dәymirdi. Birazdan zirvәyә, daha doğrusu,
iki dağ zirvәsi arasındakı keçidә çatırdıq. Hәr dәfә cığırın
sonuna çatanda tәәccübümüzü gizlәdә bilmirdik: birdәn-birә
qarşımıza yumşaq, şirәli otlarla örtülmüş tala çıxırdı. Çılpaq
qayalıqların arasındakı çәmәnliyi görәndә heyrәtdәn içimizi
çәkirdik. Çәmәnliyin ortasında köhnә su quyusu vardı. Buradan
füsunkar bir mәnzәrә açılırdı. Mәni tәbiәt gözәlliklәri ilә
tәәccüblәndirmәk çәtindir, çünki bu dağlarda doğulmuşam.
Amma ilk dәfә bura gәlәndә mәn dә heyrәtlәndim: qarşıda
nәhәng pillәlәri xatırladan maçeralar vadiyәcәn uzanırdı,
uzaqda, sanki yerlә göyün qovuşduğu yerdә dәniz mavi zolaq
kimi görünürdü; sağ tәrәfdә möhtәşәm Çoçariya dağları
ucalırdı. Onlardan bәzilәri qarla örtülmüşdü, digәrlәri boz vә
çılpaq idi. Burada hava sәrin olsa da, üşümürdük – günәş
әtrafı isidirdi, hәm dә külәk әsmirdi. Bura gәlib-getdiyimiz iki
hәftә әrzindә havalar hәmişә xoş keçdi.
Bütün günü burada keçirirdik; çәmәnliyә adyal sәrib bir
qәdәr dincәlir, tezliklә bezib, әtrafı dolaşmağa başlayırdıq.

170