Page 143 - alberto moravia_Макет 1
P. 143

Çoçara



                                    V fәsil


             Bizi öz dәhşәtli xәbәrlәri ilә qorxuya salan Tonto çıxıb
          gedәndәn sonra yağışlar başladı. Oktyabr ayında havalar xoş
          keçirdi, göy üzü buludsuz, hava tәmiz vә külәksiz idi. Belә
          havalarda biz, heç olmasa, gәzmәklә, açıq havada oturub
          Fondiyә tamaşa etmәklә gün keçirirdik. Ancaq bir gün sәhәr-
          sәhәr hәr şey dәyişdi: uzaqda dәnizin üzәrinә duman çökdü,
          göy üzünü buludlar aldı – bütün bunlar qaynayan qazanın
          buğlanmasını xatırladırdı. Hava çox bürkülü idi, nәfәs almaq
          olmurdu. Dәnizdәn әsәn rütubәtli külәk qara buludları sәmanın
          hәr tәrәfinә dağıtmışdı. Bu yerlәrdә doğulub-böyümüş qaçqınlar
          deyirdilәr ki, külәk sәmtini dәyişәnә qәdәr yağışlar ara
          vermәyәcәk; sonra ilıq dәniz külәyi – sirokkonu, dağlardan
          әsәn soyuq külәklәr – tramontanı әvәzlәyәcәk. Elә dә oldu:
          günortaya yaxın yağış başladı, qaçıb daxmada gizlәndik vә
          yağışın kәsmәyini gözlәdik. Amma sәn saydığını say! Bütün
          günü yağış yağdı. Ertәsi gün göy üzü tamamilә buludlarla
          örtülmüşdü, dağlar dumandan görünmәz olmuşdu, vadidәn
          әsәn külәk yeni-yeni qara buludları üzüyuxarı, dağlara sarı
          qovurdu. Belәcә, düz bir aydan çox yağış kәsmәdi.
             Şәhәrlilәr yağışdan qorxur: onlar taxta vә ya mәrmәr
          döşәmәnin üzәrindә gәzir, küçәdә isә sәkinin, asfaltın üstündәn
          düşmürlәr. Amma burada, Sant-Yeufemiyada, maçerada yağış
          әsl mәşәqqәt idi. Biz bütün günü damı çökmüş daxmada,
          pәncәrәsiz otaqda oturub, açıq qapıdan yağışa baxırdıq. Mәn
          çarpayıda, Rozetta isә Paridedәn icarәyә götürdüyümüz stulda
          otururdu.  Ara vermәyәn yağışa mat qalmışdıq, sәhәrdәn-
          axşamadәk oturub yağışa baxır, elә hey yağış haqqında, onun
          törәtdiyi narahatlıqlar barәdә danışırdıq. Evdәn kәnara çıxmaq
          mümkün deyildi, amma odun gәtirmәk vә tәbii ehtiyaclarımızı
          ödәmәk üçün çıxmalı olurduq. Xoşagәlmәz söhbәt olsa da,


                                                              143
   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148