Page 138 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Paride elә bildi ki, Mikele ona irad tutur.
– Yaxşı bilirsәn ki, vadidәki kilsәyә gedib-gәlmәk üçün
bir gün vaxt lazımdır. Biz sәhәrdәn-axşamacan işlәyirik,
kilsәyә getmәk üçün vaxt itirә bilmәrik.
Mikele heç nә demәyib, oxumağa başladı.
Әminәm ki, mәnim xatirәlәrimi oxuyan hәr kәs Lazar
haqqında pritçanı bilir, ona görә dә bu barәdә yazmıram. Özü
dә, Mikele bu ibrәtamiz hekayәni heç bir izahat vermәdәn
oxumuşdu. Yalnız onu qeyd edim ki, Mikele oxuyarkәn,
kәndlilәrin üzündә süstlük, etinasızlıq, mәyusluq ifadәsi vardı.
Onlar sevgi romanı dinlәmәk istәyirdilәr, Mikele isә onlara
hansısa möcüzә haqqında ibrәtli hekayә oxuyurdu. Mәnә elә
gәlirdi ki, nә kәndlilәr, nә dә Mikelenin özü bu möcüzәyә
inanmır. Odur ki, tezliklә kәndlilәr darıxmağa başladı –
qadınlardan ikisi alçaqdan söhbәt edir, üçüncüsü durmadan
әsnәyirdi; hәtta diqqәtli adam kimi tanınan Paridenin sifәtindә
dә qeyri-müәyyәn ifadә yaranmışdı, o, tamamilә hissiyyatsız
insan tәsiri bağışlayırdı. Mikele isә oxuduqca, özünün dә
inanmadığı әhvalatdan tәsirlәnmiş kimi görünürdü. O, “İsa
Mәsih ona dedi: mәn dirilmәnin vә hәyatın özüyәm” ibarәsinә
çatanda dili topuq vurdu, baxıb gördük ki, gözlәrindәn yaş
gәlir. Belә başa düşdüm ki, onun gözlәri oxumaqdan yaşarıb.
O, bu ibrәtli hekayәti nә şәkildәsә, bizim indiki vәziyyәtimizlә
әlaqәlәndirirdi. Sonradan aydın oldu ki, fikrimdә haqlıyam.
Oturub darıxan, Mikelenin Lazara görә ağlaya bilәcәyini
ağlına belә gәtirmәyәn qadınlardan biri birdәn-birә qayğı ilә
soruşdu:
– Mikele, tüstü sәnә mane olur?.. Bu daxma hәmişә tüstülü
olur…
Dediyim kimi, daxmanın bacası yox idi, damda dәlik dә
açılmadığından tüstü yalnız tavanı әvәzlәyәn şaxların arasından
yavaş-yavaş çәkilib gedirdi, ona görә çox vaxt burada göz-
gözü görmürdü. Әksәr hallarda tüstüdәn daxmadakı adamların

138