Page 133 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

mütlәq kimsә onlara xәbәr verәcәk; elә isә, yaxşısı budur,
mallar özümüzә qalsın. Neylәyәk, Filippo, – Tonto yalvarırmış
kimi, әllәrini irәli uzadıb, hamını başdan-ayağa süzdü, – bizim
dә ailәmiz var, elә vaxtdır ki, ilk növbәdә, hamı öz ailәsinin
qeydinә qalmalıdır. Demirәm yaxşı iş görmüşük, dediyim
odur ki, buna mәcbur olduq. Siz, Filippo, ticarәtlә mәşğul
olursunuz, Severino dәrzidir, biz isә… başımıza çarә qılmalıyıq…
amma Severino düz elәmәdi, almanlara xәbәr vermәk nәyә
lazım idi, gәrәk bizim yanımıza gәlәydi… danışıb hәr şeyi
yoluna qoyardıq… elә deyilmi, Filippo?.. Rulonları satıb,
pulunu bölüşdürә bilәrdik… vә ya әvәzindә ona nәsә verәrdik,
bir sözlә, bu mәsәlәni öz aramızda hәll edәrdik… Amma
Severino öz bildiyi kimi hәrәkәt elәdi, nәticәsi dә göz
qabağındadır. O, lәnәtә gәlmiş almanla yanımıza gәldi, bizә
dişinin dibindәn çıxanı dedi. Alman isә avtomatını bizә tuşlayıb,
dedi ki, evdә axtarış aparacaq. Biz axı almanlara tabeyik, ona
görә etiraz edә bilmәzdik; qәrәz, rulonları tapıb, gәldiklәri
maşına yüklәdilәr. Maşına minәndә Severino üzünü bizә tutub
qışqırdı: “Necә dә olsa, dünyada әdalәt var!” Bu, necә әdalәtdir?
Bilirsiniz alman neylәyib? Onlar yolda italyanları mәcburәn
cәbhәyә, sәngәr qazmağa aparan yük maşınına rast gәliblәr.
Onda alman öz maşınını saxlayıb, Severinonu avtomatla tәhdid
edәrәk, әsir italyanları cәbhәyә aparan maşına mindirib. Bax
belә! Severino rulonlarını qaytarmaq әvәzinә, cәbhәyә yollanmalı
olub. Yәqin ki, alman – axı o da dәrzidir – parçanı Almaniyaya
göndәrәcәk, orada Severinonun vә bizim hәmımızın acığına
dәrzi atelyesi açacaq. Sözüm odur ki, Filippo, almanları bu işә
qarışdırmaq lazım deyildi. İkisi dalaşanda, üçüncü sevinir, bu
dәfә dә elә oldu. And içirәm, hәr şey danışdığım kimi olub.
Tontonun söylәdiklәri hamını fikrә qәrq etdi, xüsusәn dә
almanların hәlә dә adamları tutub, mәcburәn cәbhәyә göndәrmәsi
xәbәri bizә pis tәsir göstәrmişdi. Doğrudur, bu barәdә eşitmişdik,
amma eşitdiklәrimiz yalnız söz-söhbәt idi. Tonto isә işin
içindәydi, hәr şeydәn xәbәri vardı. Handan-hana Filippo

133