Page 129 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

eşәlәyib, oradan mehriban sifәti olan bir qadın şәkli çıxardı,
qadın iki dәfә ondan yaşlı olardı. Dedi ki, arvadının şәklidir.
Sonra müharibәdәn söz düşdü. Hans elә hey tәkrarlayırdı:
– Biz hücum etmәk vә ingilislәri dәnizә tökmәk.
Onun hәr sözünü başıyla tәsdiqlәyәn Filippo da ona
qoşuldu:
– Әlbәttә, mütlәq… Bu qatillәrin hamısını dәnizә tökәcәyik.
Lakin alman onunla razılaşmadı:
– Yox, qatil yox, yaxşı әsgәr.
Filippo dәrhal әlavә etdi:
– Şübhәsiz, yaxşı әsgәrdirlәr, onların yaxşı әsgәr olduğunu
hamı bilir.
– Sәn ingilis әsgәrini sevmәk, – cavabında alman dedi, –
sәn satqınsan.
Filippo qorxudan sarısını uddu:
– Sevirәm?.. Dedim axı, onlar qatildir.
Lakin alman yenә narazılıq etdi:
– Yox qatil, yaxşı әsgәr; amma sәnin kimi satqınlar
ingilislәri sevmәk, kaput, – o, baş kәsirmiş kimi, әlini boğazına
çәkdi.
Bir sözlә, almanın ipinin üstünә odun yığmaq olmazdı, o,
hәr şeyә etiraz edirdi. Birdәn-birә qeyzlә Severinonun üstünә
atıldı:
– Sәn niyә cәbhәyә getmәdi?.. Biz – alman vuruşmaq, siz –
italyanlar burada oturmaq… sәn cәbhәyә.
Severinonu vahimә bürüdü:
– Mәni hәrbi xidmәtdәn azad ediblәr, sinәm ağrıyır, –
deyib әliylә sinәsini döyәclәdi.
Doğru deyirdi: o, tez-tez xәstәlәnirdi, deyilәnә görә,
ciyәrinin biri yox idi. Lakin almanın qәzәbi soyumaq bilmirdi,
o, Severinonun qolundan tutub çığıra-çığıra dedi:
– Bu dәqiqә mәnimlә cәbhәyә getmәk…
Alman Severinonu qapıya doğru çәkmәyә başladı. Dәrzinin
rәngi qaçmışdı, hey gülümsәmәk istәyir, amma bacarmırdı,

129