Page 126 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

ümidinә qalmışdı. Jandarmlar sinәsindә orden zәncirinә bәnzәr
nişan gәzdirirdi, onları başqa alman әsgәrlәrdәn fәrqlәndirәn
yeganә әlamәt bu idi. Şәhәrdә alman qanunları hökm sürürdü,
biz italyanlar üçün onlardan baş açmaq çәtin idi. Adama elә
gәlirdi ki, bu qanunlar xüsusi olaraq adamları tutmaq, oğurlamaq,
әzab-әziyyәt vermәk üçündür. O vaxtlar baş verәn hadisәlәr
barәdә tәsәvvürünüz olsun deyә, bir әhvalat danışmaq istәyirәm.
Sant-Yeufemiya yaxınlığında yaşayan bir kәndli öz qardaşı
oğlunu – on sәkkiz yaşlı gәnci bıçaqlayıb üzümlüyә atmışdı.
Oğlanı qan aparmışdı. Hadisә sәhәr saat doqquzda baş vermişdi.
Axşam saat sәkkizdә isә qatil yarım kilo әt almaq üçün sal-
laqxanaya yollanmışdı. Onun qatil olduğunu bilә-bilә, heç kәs
ürәk elәyib kәndliyә güldәn ağır söz demәmişdi. Hamı qorxur,
heç kәs özünü işә salmaq istәmirdi. Yalnız bir qadın ona
demişdi:
– Nә qansız adamsan… Qardaşın oğlunu öldürmüsәn,
amma heç nә olmamış kimi әt almağa gәlmisәn.
Cavabında kәndli demişdi:
– Neylәmәk olar, qismәt belәymiş… mәni isә heç kәs tut-
mayacaq, çünki nә qanun var, nә qayda, kimin kefi nә istәyir,
onu da elәyir.
Kәndli düz deyirdi: onu hәbs etmәdilәr; o, qardaşı oğlunu
әncir ağacının altında basdırıb, әvvәlki hәyatına qayıtdı.
Demәk istәyirәm ki, әdalәt mәhkәmәsi deyilәn şey yox
idi. Ona görә dә Severino istәyirdi ki, özü oğruları tapıb
cәzalandırsın. Bir dәfә sәhәr tezdәn qaça-qaça bir oğlan gәldi,
nәfәsi tutula-tutula xәbәr verdi ki, Severino almanlarla birgә
buraya gәlir; almanlar söz veriblәr ki, ona kömәk elәyәcәklәr,
rulonları tapıb, geri qaytaracaqlar. Sant-Yeufemiyada iyirmiyә
yaxın qaçqın vardı, hamısı maçeranın kәnarında toplaşıb
gözünü cığıra dikmişdi: hamı almanlarla Severinonun yolunu
gözlәyirdi. Rozettayla mәn dә onlara qoşulduq. Hamı deyirdi
ki, Severino düz elәyib, indi almanların hökmü keçir, onlar

126