Page 123 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

almanlar, müttәfiqlәr vә italyanlar isә dövriyyәyә daha çox
kağız pul buraxacaqlar. Bir dә deyirәm, bu, yaxşı plan idi,
ancaq tәәssüf ki, yaxşı planlar heç vaxt gerçәklәşmir, xüsusilә
dә müharibә zamanı.
Bir dәfә sәhәr tezdәn vadidәn qaça-qaça bir oğlan gәldi.
Sәn demә, әvvәllәr Severinonun yanında işlәyirmiş. O, hәlә
maçeraya çatmamış, dәrzini görәn kimi tövşüyә-tövşüyә çığırdı:
– Severino, hәr şeyini oğurladılar… Gizlәtdiyin rulonları
tapıb, hamısını apardılar.
Severinonun arxasında dayanmışdım, qәfildәn onun
sәndirlәdiyini gördüm, sanki kimsә dәyәnәklә başından
vurmuşdu. Oğlan maçeraya dırmaşdı. Gözlәri alacalanmış
Severino boğula-boğula oğlanın yaxasından yapışıb, bağırmağa
başladı:
– Ola bilmәz… Nә danışırsan? Rulonları? Bütün materialımı?
Kim oğurladı?
– Hә bilim, – oğlan cavab verdi.
Qaçqınlar Severinonu dövrәyә aldılar. Gözlәri bәrәlmiş
Severino dәli kimi әl-qolunu ölçür, saçını yolurdu. Filippo
onu sakitlәşdirmәyә çalışırdı.
– Ümidini üzmә, bәlkә, şayiәdir…
– Nә şayiә! – oğlan sadәlövhcәsinә sözә qarışdı, – öz
gözlәrimlә gördüm, divarı söküb, rulonları apardılar.
Bunu eşidәn Severino, göylәri tәhdid edirmiş kimi,
yumruğunu havada oynada-oynada cığırla üzüaşağı götürüldü
vә tezliklә gözdәn itdi. Bu hadisә hamıya çox pis tәsir göstәrdi:
demәli, müharibә hәlә davam edir, gün-gündәn pis gәlir,
insanlar vicdanını itirib, bu gün qarәtә başlayıblarsa, sabah da
öldürmәyә girişәcәklәr. Filippo hamıdan çox çığır-bağır
salmışdı, ehtiyatı әldәn verdiyinә görә Severinonun qarasına
deyinirdi. Axırda yığışanlardan biri üzünü ona tutdu:
– Bәs sәn özün? Sәn dә öz mallarını divara hörmüsәn
dә… Ehtiyatlı ol, eyni şeylәr sәnin dә başına gәlә bilәr.

123