Page 131 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

– Ağlama, gәlin, ağlama… Severino qayıdacaq, hәr şey
yaxşı olacaq.
Severinonun arvadı isә başını bulayaraq cavab verirdi:
– Ürәyimә damıb ki, o, bir dә qayıtmayacaq… bunu
çoxdan hiss etmişәm.
Qadının könlünü almaq istәdik, amma elә hey ağlayır,
kirimәk bilmirdi. Ağlaya-ağlaya deyirdi ki, hәr şeyin baiskarı
özüdür; Severino ona vә qızına görә özünü oda atıb, varlanmaq
istәyib; yaxşı arvad olsaydı, bu lәnәtә gәlmiş rulonları alanda
әrinә mane olardı. Qadına nә qәdәr tәskinlik vermәk istәsәk
dә, xeyri olmadı, çünki Severino gәlib çıxmaq bilmirdi: bu,
fakt idi, faktın qarşısında isә hәr şey acizdir. Bütün günü
yanında qalıb, ona tәsәlli vermәyә çalışdıq. Severinonun yoxa
çıxması ilә bağlı hәrә bir ehtimal irәli sürürdü. Lakin qadını
sakitlәşdirmәk mümkün olmadı, o ağlayıb-sıtqayır, elә hey
deyirdi ki, әri bir daha qayıtmayacaq. Ertәsi gün әrinin hara
yox olduğunu öyrәnmәk üçün qızını da götürüb vadiyә yollandı.
Üstündәn bir neçә gün keçdi. Nә Severinodan, nә dә
arvadından xәbәr çıxmadı. Nәhayәt, Filippo Severinonun
başına gәlәnlәrdәn xәbәr tutmaq qәrarına gәldi vә qoca kәndli
Nikolanı (Nikola artıq işdәn-gücdәn ayrılmışdı, bütün gününü
maçerada uşaqlarla keçirirdi) yanına çağırıb xahiş etdi ki,
Severino haqqında mәlumat toplasın. Bunun üçün o, Severinonun
rulonlarını çırpışdıran faşistlәrin yaşadığı xutora getmәliydi.
Qoca әvvәlcә boyun qaçırdı, amma Filippo ona üç yüz lirә
vәd elәyәndәn sonra pul üçün özünü oda atmağa belә hazır
olan Nikola sәssiz-sәmirsiz öz eşşәyini çullamağa yollandı.
Nikola bizә dedi ki, vadidәki qohumlarının evindә gecәlәyәcәk
vә yalnız sabah qayıdacaq. Sonra pendir-çörәk götürüb, eşşәyinә
mindi vә yola düzәldi. Onunla sağollaşandan sonra dayanıb
ardınca xeyli tamaşa elәdik. Başına qara papaq qoymuş Nikola
eşşәyin belindә dümdüz oturmuşdu, tәnbәki çubuğunu ağzından
çıxarmamışdı, ağ patavalı ayaqları, az qala, yerlә sürünürdü.

131