Page 132 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Filip po ona tapşırmışdı ki, orada “Tonto” adlı adama müraciәt
elәsin, o, başqa faşistlәr kimi nadürüst deyil. Qoca söz verdi
ki, hәr şeyi Filippo dediyi kimi elәyәck.
Bir gün sonra, axşamtәrәfi gördük ki, Nikola cığırla gәlir.
O, yüyәni çәkirdi, eşşәyin belindә isә Tonto oturmuşdu.
Maçeraya çatanda Tonto eşşәkdәn düşdü. Bu, üzünü saqqal
basmış, kәdәrli gözlәri çuxura düşmüş, qarabuğdayı bir kişiydi,
uzun burnunun ucu, az qala, ağzına çatırdı. Dәrhal hamı
toplaşıb, sual dolu baxışlarını ona zillәdi. Amma o susurdu,
karıxmış kimi görünürdü. Qoca Nikola eşşәyin yüyәnindәn
yapışıb dedi:
– Alman rulonları özünә götürüb, Severinonu isә cәbhәyә
sәngәr qazmağa göndәrib. Belә-belә işlәr…
Qoca öz eşşәyinә minib çıxıb getdi. Heyrәtdәn yerimizdә
donub-qalmışdıq, demәyә söz tapmırdıq. Çәkilib bir kәnarda
dayanan Tontonun sifәtindәn pәrtlik yağırdı. Filippo hirslә
üzünü ona tutdu:
– Sәn niyә gәlmisәn?
Tonto bir addım irәli çıxıb, müticәsinә dedi:
– Mәni qınamayın, Filippo… bizdә günah yoxdur, gәlmişәm
hadisәni olduğu kimi sizә danışam.
Hamı ona nifrәtlә baxsa da, Severinonun başına gәlәnlәrdәn
dә xәbәr tutmaq istәyirdi. Nәhayәt, Filippo könülsüz dә olsa,
Tontonu evә dәvәt etdi. Evdә Tonto paxla torbasının üstündә
oturdu, Filippo isә ayaq üstә qaldı. O, Tontonun qarşısında
dayanıb ona çaxır süzdü. Biz hamımız qapının önünә
toplaşmışdıq. Tonto sakitcә çaxır stәkanını başına çәkib,
danışmağa başladı:
– Boynuma alıram, rulonları biz götürmüşdük… Ağır
zәma nә dir, Filippo, hәr kәs özünü fikirlәşmәlidir, Allah isә –
hamını… Severinoya elә gәlirdi ki, gizlәtdiyi malların yerini
heç kәs bilmir, ancaq yanılırdı: bunu bilәn çox idi. Ona görә
dә fikirlәşdik: rulonları biz götürmәsәk dә, almanlar götürәcәk –

132