Page 12 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

imza atmağı bacarırdım, amma sözün düzü, yaxşı oxuya
bilmirdim. Qәzetlәrdәn yalnız kriminal xәbәrlәri oxuyurdum,
daha doğrusu, Rozettanı oxumağa mәcbur edirdim. Almanlar,
ingilislәr, amerikalılar-filan – mәnim üçün hamısı birdi, yad
tayfaydı.
– Alverim yaxşı gedirsә, demәli, hәr şey yaxşıdır, –
dükanıma gәlib, “filan yerdә qәlәbә bizim olacaq”, “filan yerә
gedәcәyik”, “filan-filan işlәri görәcәyik” deyә lovğalanan
hәrbçilәrә belә deyirdim.
Alver isә, doğrudan da, pis getmirdi, baxmayaraq ki,
müştәrilәrin çoxu alış-verişi әrzaq kartları ilә edirdi vә biz
Rozettayla bütün günü dәrzi kimi qayçı işlәtmәli olurduq.
Zirәk, diribaş qadın idim, müştәrilәri çәkidә aldatmağı da
bacarırdım, ancaq alver hәm dә ona görә yaxşı gedirdi ki,
camaata әrzaq kartları paylanmışdı vә biz qara bazarda da
әlaltından işlәr görürdük. Bәzәn dükanı bağlayıb, Rozettayla
birgә öz doğma kәndimizә, ya da yaxın yerlәrdәn birinә
gedirdik. Gedәndә özümüzlә xüsusi kartondan düzәldilmiş
iri, boş çamadanlar götürürdük. Qayıdanda bu çamadanlar un,
toyuq budu, yumurta, kartofla dolu olurdu. Polislәrlә dil
tapmışdım – axı onlar da yemәk sarıdan korluq çәkirdi, – odur
ki, daha çox әlaltından alver elәyirdim. Bir dәfә polislәrdәn
biri marığa yatıb, mәni güdmәk fikrinә düşmüşdü vә günlәrin
bir günü dükana gәlib dedi ki, onunla yaxınlıq etmәsәm, mәni
şeytanlayacaq. Tövrümü pozmadan cavab verdim:
– Yaxşı… axşam yanıma gәlәrsәn.
Polisin rәngi allandı, kirimişcә çıxıb getdi. Danışdığımız
vaxtda mәnzilimә gәlәndә isә onu mәtbәxә apardım vә yeşikdәn
bıçağı götürüb boğazına dayadım:
– Buyur, şeytanla… ancaq әvvәlcә boğazını kәsәcәyәm.
Qorxudan sarısını udan polis and-aman elәdi ki, bunların
hamısı zarafatdır, mәni şeytanlamaq niyyәti yoxdur. Sonra
әlavә elәdi:

12