Page 8 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

mәnә vermişdilәr. Onların arasında kameyalı gözәl medalyon
da vardı, üzәrindә qoyun otaran çoban rәsmi hәkk olunmuşdu.
Әrim Trasteverdә, del Çinkve dalanında dükan işlәdirdi.
Mәnzili dә hәmin evdә, elә dükanın üstündә kirayәlәmişdi.
Yataq otağının pәncәrәsindәn әlini uzatsan, üzәrindә “Çörәk
vә makaron” yazılmış tünd-qırmızı mağaza lövhәsinә toxuna
bilәrdin.
Mәnzilimizin pәncәrәlәrindәn ikisi hәyәtә, ikisi isә küçәyә
açılırdı. Mәnzil iki kiçik, alçaq tavanlı otaq, mәtbәx vә
dәhlizdәn ibarәt idi, ancaq yaxşı şәrait düzәltmişdim: ev
әşyalarından bәzilәrini özümüzlә gәtirmiş, bәzilәrini isә Kampo
1
di Fiori meydanından almışdıq. Yataq otağındakı ikiadamlıq
dәmir çarpayı elә rәnglәnmişdi, sanki ağacdan düzәldilmişdi.
Yemәk otağına әlvan parçayla örtülmüş gözәl divan, hәmin
materialdan üzlük çәkilmiş iki kreslo, dәyirmi masa, bir dә
bufet qoymuşdum. Bufetә ortasında gül-çiçәk vә meyvә
tәsvirlәri olan bәzәkli, zәrif çini boşqablar düzmüşdüm.
Әrim sәhәr tezdәn dükana gedir, mәnsә yır-yığışa
başlayırdım: mәnzili tәrtәmiz silib-süpürür, hәr künc-bucağa
әl gәzdirir, mebelin tozunu alırdım. Sәliqә-sahman göz oxşayırdı,
dümağ pәncәrә pәrdәlәrindәn içәriyә rahatlıq gәtirәn zәrif işıq
süzülürdü. Adamın gәrәk öz evi ola – nә sәni narahat edәn
var, nә itirib-axtaran! Ömürboyu rahatca öz işlәrinlә mәşğul
ola bilәrsәn. Evi sәliqәyә salandan sonra geyinib-kecinir,
daranır, pulqabını götürüb bazara yollanırdım. Bazar düz
evimizin yanındaydı. Satılan mallara baxa-baxa piştaxtaların
arasında gәzib-dolaşır, demәk olar, heç nә almırdım. Çünki öz
dükanımızda bu әrzaqların hamısından vardı. Piştaxtaların
üstündәki meyvә-tәrәvәzә, әtә, balığa, yumurtaya müştәri
gözüylә baxır, öz-özlüyümdә onlara qiymәt kәsirdim. Eyni
zamanda alverçilәrin qazancını hesablayır, fırıldaqlarının üstünü

1 Romanın Kampo di Fiori meydanında ucuz vә köhnә ev әşyaları
satılan mağazalar yerlәşir.
8