Page 111 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

doğru hәrәkәt edir. Amma deyәsәn, bu qoşun dәstәsi tısbağa
yerişliydi: çünki yolda dincәlә-dincәlә, ayaqla gәlsәydilәr
belә, çoxdan gәlib-çıxmalıydılar. İngilislәrin gәlişindәn, onların
bizi ağ günә çıxracağından o qәdәr danışdıq ki, axırda bu söz-
söhbәtdәn bezdim, başım qarışsın deyә özümә vә Rozettaya
nәsә toxumaq qәrarına gәldim. Paridedәn bir az yun alıb, isti
köynәk toxumağa başladım – kim bilir, burada nә qәdәr
qalmalı olacaqdıq, qış paltarımız isә yox idi. Yun çirkliydi,
sanki yağa bulaşmışdı, üstәlik, tövlә iyi verirdi. Paridenin bir
neçә qoyunu vardı, hәr il onları qırxır, qәdim vaxtlarda olduğu
kimi, yunu cәhrәdә әyirir, corab vә köynәk toxuyurdular. Nuh
әyyamında necә yaşayırdılarsa, indi dә elә. Yemәk-içmәk vә
geyinmәk üçün Paride ailәsinin kәtandan tutmuş, yuna vә
heyvan dәrisinәcәn hәr şeyi vardı. Dediyim kimi, onlar pul
görmürdülәr vә әgәr özlәrinә geyim-kecim tikmәsәydilәr,
çılpaq gәzmәli olardılar. Pambıq әkib, yun qırxır, inәk kәsәndә
isә dәrisindәn çoçi vә gödәkcә tikirdilәr. Qadınlar yunu vә
pambığı әyirәndәn sonra gәtirib, bizim otağımızdakı dәzgahda
paltar tikmәyә başlayırdılar. Bәzәn dәzgah arxasına Luiza
otururdu, bәzәn dә Paridenin bacısı vә ya gәlini. Orasını da
deyim ki, heç biri nә cәhrәni, nә dә dәzgahı düzәmәlli işlәdә
bilmirdi. Toxuduqları parçaya keyfiyyәtsiz göy boya vurur,
ondan şalvar vә köynәk biçirdilәr. Ömrümdә bu qәdәr kobud
iş görmәmişdim – elә bil paltar biçәrkәn qayçıdan yox, baltadan
istifadә edirdilәr. Uzağı bir hәftә sonra tikdiklәri paltarların
dirsәyi vә dizi süzülüb-yırtılır, üstündәn yamaq vurmalı
olurdular, iki hәftә sonra isә bütün ailә yenidәn cır-cındırda
gәzirdi. Bir sözlә, hәr şeyi özlәri düzәldir, ancaq çox pis
düzәldirdilәr. Bu müşahidәmi Filipponun oğlu Mikele ilә
bölüşәndә o, başını yellәdi:

111