Page 37 - book-online

Àòàìûí äîñòëàðû

arxasında kitablar, kağızlar, qәlәmlәr sәpәlәnmişdi. Neft
lampasının solğun işığı ilә aydınlaşan üzü xәfifcә
saralmışdı. Dәrin kәdәr hissi bütün varlığına hopmuşdu.
Onu iztirabların әn qorxuncu – әtrafında heç bir mәnәvi
dәyәrin qalmadığını görmәkdәn doğan әzab vә işgәncәlәr
sarmış, pәncәlәri altına almışdı. Böyük millәtinin haqsız
yerә mәruz qaldığı basqılardan, gerilik havasında
köklәnmiş hәyatdan, içindә çapaladığı cәhalәtdәn qur-
tarmaq üçün birinci vә әn mühüm şәrtin istibdad üsuli-
idarәsinin devrilmәsi olduğuna bütün varlığı ilә inanmışdı.
Lakin bu işin öhdәsindәn gәlәcәk qüvvәni nә özündә, nә
dә әtrafında görürdü. Əlini yavaş-yavaş yastığın altına
uzatdı. Oradan çıxardığı tapançanın lülәsini gicgahına
dayayıb tәtiyi çәkdi.

O zaman beyninә girib hәmişәlik orada qalan qurşun
indi, aradan otuz il keçәndәn sonra onu öldürürdü. Lakin
o intihar dәqiqәsindәn indiki dәhşәtli başağrılarına qәdәr
keçәn müddәt vә bütün hәyatı, әslindә tәtiyi çәkdiyi anda
görmәyә başladığı röyadan başqa bir şey deyildi.

Mürşüd halsızlığı ilә bağlı özünün bildiyi hәqiqәti,
bir dәfә dә olsun dilә gәtirib söylәmәdi. Doktorlar
xәstәliyin mahiyyәtini anladıqları zaman isә iş işdәn
keçmişdi. Bir sabah İstanbulda, fransız xәstәxanasının
kiçik bir otağında, kim bilir, bәlkә dә xәyalında
Diyarbәkirdәki o mәşum gecәni canlandıraraq dünyaya
gözlәrini әbәdilik yumdu.

İstanbul xalqı Şeyxülislam Yәhya Əfәndidәn sonra
heç bir tabutun arxasınca onun cәnazә günündәki qәdәr
әzәmәtli sәssizliklә yürümәmişdi...

37