Page 42 - book-online
P. 42
ìÿä Àüàîüëó
rәhbәrlikdә tәmsil olunan şәxslәrә qarşı başlayan hәrәkatın
iştirakçıları arasında o da var idi. Hә a belә zidd mövqeyinә
baxmayaraq, yenә dә insanlardan böyük sevgi görürdü.
Bu sәbәbdәn dә ona münasibәtdә hәr hansı kobud, qaba
rәftar nümayiş etdirmәkdәn çәkindilәr. Sadәcә, idealına
uyğun bir vәzifә tapıb İstanbuldan mümkün qәdәr
uzaqlaşdırılmasını mәqbul gördülәr. İraq yolu ilә tәkrar
İranın içәrilәrinә keçmәk, oradakı yerli türklәri üsyana
sövq etmәk tapşırığını verdilәr. Bir növ sürgünә
göndәrildiyinin fәrqindә idi. Lakin qarşısına qoyulan
vәzifәni o qәdәr müqәddәs iş sayırdı ki, әsla tәrәddüd
hissi keçirmәdәn tәklifi qәbul etdi. Aradan beş-altı ay
keçmişdi, ya keçmәmişdi. Bir gün onun ailәsi vә bizimkilәr
uşaqlı-böyüklü Ziya Göyalpın Böyükadadakı evinә qonaq
getmişdik. Gecәni orada qalacaqdıq. Axşam böyük
qardaşımla mәn Ziya bәylә atamı limanda qarşıladıq.
İkisi dә fikirli, mәyus görünürdü. Bir ara atam soruşdu:
“İndi bu xәbәri necә çatdıracağıq?” Ziya bәy: “Hәr halda
gizli saxlamaq da çәtin olacaq” – deyә cavab verdi. O gün
milli xәtibin Mosul, ya da Kәrkükdә yatalaq xәstәliyindәn
ölüm xәbәrini alıblarmış. Ziya bәy xәbәri öz xanımına,
atam da anama söylәdi. Dәhşәtli yeniliyin ağırlığı ilә evә
çökәn sükut xәtibin zövcәsini şübhәlәndirdi. Durmadan
“Ürәyim sıxılır” – deyirdi. Bir ara әrinin adını çәkәrәk
“Sәhәrdәn bәri başımdan çıxmır, elә bil sәsini eşidirәm,
görәsәn, nә olub, yarәbbi?” – deyә ağlamağa başladı.
Atamın, anamın, Ziya bәy vә xanımının sözlәrinin,
tәsәllilәrinin heç bir tәsiri olmadı. Qadın heç nәyә baxmadan
“mümkün qәdәr tez evә qayıtmalıyam, ondan mütlәq bir
xәbәr var” – deyib dururdu. Ertәsi gün ilk vapurla
İstanbula, onları gözlәyәn qara xәbәri öyrәnmәyә getdilәr.
42
rәhbәrlikdә tәmsil olunan şәxslәrә qarşı başlayan hәrәkatın
iştirakçıları arasında o da var idi. Hә a belә zidd mövqeyinә
baxmayaraq, yenә dә insanlardan böyük sevgi görürdü.
Bu sәbәbdәn dә ona münasibәtdә hәr hansı kobud, qaba
rәftar nümayiş etdirmәkdәn çәkindilәr. Sadәcә, idealına
uyğun bir vәzifә tapıb İstanbuldan mümkün qәdәr
uzaqlaşdırılmasını mәqbul gördülәr. İraq yolu ilә tәkrar
İranın içәrilәrinә keçmәk, oradakı yerli türklәri üsyana
sövq etmәk tapşırığını verdilәr. Bir növ sürgünә
göndәrildiyinin fәrqindә idi. Lakin qarşısına qoyulan
vәzifәni o qәdәr müqәddәs iş sayırdı ki, әsla tәrәddüd
hissi keçirmәdәn tәklifi qәbul etdi. Aradan beş-altı ay
keçmişdi, ya keçmәmişdi. Bir gün onun ailәsi vә bizimkilәr
uşaqlı-böyüklü Ziya Göyalpın Böyükadadakı evinә qonaq
getmişdik. Gecәni orada qalacaqdıq. Axşam böyük
qardaşımla mәn Ziya bәylә atamı limanda qarşıladıq.
İkisi dә fikirli, mәyus görünürdü. Bir ara atam soruşdu:
“İndi bu xәbәri necә çatdıracağıq?” Ziya bәy: “Hәr halda
gizli saxlamaq da çәtin olacaq” – deyә cavab verdi. O gün
milli xәtibin Mosul, ya da Kәrkükdә yatalaq xәstәliyindәn
ölüm xәbәrini alıblarmış. Ziya bәy xәbәri öz xanımına,
atam da anama söylәdi. Dәhşәtli yeniliyin ağırlığı ilә evә
çökәn sükut xәtibin zövcәsini şübhәlәndirdi. Durmadan
“Ürәyim sıxılır” – deyirdi. Bir ara әrinin adını çәkәrәk
“Sәhәrdәn bәri başımdan çıxmır, elә bil sәsini eşidirәm,
görәsәn, nә olub, yarәbbi?” – deyә ağlamağa başladı.
Atamın, anamın, Ziya bәy vә xanımının sözlәrinin,
tәsәllilәrinin heç bir tәsiri olmadı. Qadın heç nәyә baxmadan
“mümkün qәdәr tez evә qayıtmalıyam, ondan mütlәq bir
xәbәr var” – deyib dururdu. Ertәsi gün ilk vapurla
İstanbula, onları gözlәyәn qara xәbәri öyrәnmәyә getdilәr.
42
