Page 328 - book-online
P. 328
ìÿä Àüàîüëó
Ah, bu ürәk nә qәribә şeydir! Hәm nәyi varsa hamısını
bütünlüyü ilә ortaya qoyur, hәm dә vәfasızlıq göstәrib
gözlәnilmәdәn insanı tәrk edir. Sürәyya nә qәdәr hәssas
vә hәyәcan dolu insan idi! Ölüm ona әsla yaraşmırdı.
Heyhat, getdi!..
Yazdığım bu sәtirlәri başqa cür yozmayın.
Fikirlәşmәyin ki, mәn dә artıq yaşlaşdığım üçün ölüm
haqqında düşünürәm. Qәtiyyәn! Yuxarıda sizә
mübarizәlәrimdәn söz açmışdım. Bundan sonra hәlә nә
qәdәr belә mübarizәlәr aparmaq niyyәtindәyәm”.
Ruhu gәnc idi, lakin vücudu xәyanәt edә bilәrdi.
Bunun qorxusu yavaş-yavaş varlığını sarmağa başlamışdı.
Hә a vәziyyәtinin belә böhranlı anında da istehzasından
әl çәkmәmiş, ixtisasca doktor olan kürәkәninә demişdi:
“Doktorlar ictimaiyyәtçilәri vә mәnәviyyat sahәsindә
çalışanları ağılsız sayırlar. Hәyatda әtlә sümükdәn başqa
bir şey görmәdiklәrindәn, hәr şeyi onlarla bağlamaq
istәyirlәr. Lakin әtlә sümüyün yalnız bir çәrçivә olduğunu,
hәmin çәrçivәnin vәzifәsinin isә daha incә, daha zәrif
şeylәri qoruyan qabıq rolunu oynadığını doktorlara
mәhz ictimaiyyәtçilәrin öyrәdәcәyinә, onlara özlәrini
tanıdacaqlarına әsla şübhәm yoxdur”.
Ankaradan İstanbula köçdüyü zaman mәn Fransada,
Strasburqda idim. Kiçik bacım Berlindә idi. Atamın bu
köç әsnasında yaşadığı hisslәr hәmin dövrә aid
mәktublarında әks olunmuş vә bizә gәlib çatmışdı:
“Yenә, tәzәdәn İstanbuldayıq. Bu, mәnim dördüncü
dәfә ev qurmağımdır. Bir özünüz düşünün: hәyatın
dalğaları mәni nә qәdәr oyan-buyana atıb! Heç olmazsa,
daha bu evimiz baqi olsun. Türkün köçәriliyi onun әzәli
taleyidir. Mәn dә bu türk hәqiqәtlәrinin canlı bir
timsalıyam”.
328
Ah, bu ürәk nә qәribә şeydir! Hәm nәyi varsa hamısını
bütünlüyü ilә ortaya qoyur, hәm dә vәfasızlıq göstәrib
gözlәnilmәdәn insanı tәrk edir. Sürәyya nә qәdәr hәssas
vә hәyәcan dolu insan idi! Ölüm ona әsla yaraşmırdı.
Heyhat, getdi!..
Yazdığım bu sәtirlәri başqa cür yozmayın.
Fikirlәşmәyin ki, mәn dә artıq yaşlaşdığım üçün ölüm
haqqında düşünürәm. Qәtiyyәn! Yuxarıda sizә
mübarizәlәrimdәn söz açmışdım. Bundan sonra hәlә nә
qәdәr belә mübarizәlәr aparmaq niyyәtindәyәm”.
Ruhu gәnc idi, lakin vücudu xәyanәt edә bilәrdi.
Bunun qorxusu yavaş-yavaş varlığını sarmağa başlamışdı.
Hә a vәziyyәtinin belә böhranlı anında da istehzasından
әl çәkmәmiş, ixtisasca doktor olan kürәkәninә demişdi:
“Doktorlar ictimaiyyәtçilәri vә mәnәviyyat sahәsindә
çalışanları ağılsız sayırlar. Hәyatda әtlә sümükdәn başqa
bir şey görmәdiklәrindәn, hәr şeyi onlarla bağlamaq
istәyirlәr. Lakin әtlә sümüyün yalnız bir çәrçivә olduğunu,
hәmin çәrçivәnin vәzifәsinin isә daha incә, daha zәrif
şeylәri qoruyan qabıq rolunu oynadığını doktorlara
mәhz ictimaiyyәtçilәrin öyrәdәcәyinә, onlara özlәrini
tanıdacaqlarına әsla şübhәm yoxdur”.
Ankaradan İstanbula köçdüyü zaman mәn Fransada,
Strasburqda idim. Kiçik bacım Berlindә idi. Atamın bu
köç әsnasında yaşadığı hisslәr hәmin dövrә aid
mәktublarında әks olunmuş vә bizә gәlib çatmışdı:
“Yenә, tәzәdәn İstanbuldayıq. Bu, mәnim dördüncü
dәfә ev qurmağımdır. Bir özünüz düşünün: hәyatın
dalğaları mәni nә qәdәr oyan-buyana atıb! Heç olmazsa,
daha bu evimiz baqi olsun. Türkün köçәriliyi onun әzәli
taleyidir. Mәn dә bu türk hәqiqәtlәrinin canlı bir
timsalıyam”.
328
