Page 315 - book-online

Àòàìûí äîñòëàðû

şiddәtli sevgiyә vermişdi. Əlindәn yapışdım. Dodaqlarıma
yaxınlaşdıraraq bir neçә dәfә öpdüm. Atam әlini çәkmәdi,
sadәcә “Sәnә nә olub?” – deyә soruşdu. Belәliklә dә
aramızdakı sükut buzu әridi”.

Ata kimi onun sәrt davranışlarından zaman-zaman
şikayәtçi oldum. Hә a bir dәfә heç vaxt geri dönmәmәk
qәrarı ilә mәrhum Yusif Akçuranın evinә getdim. Aradan
iki gün ötәndәn sonra qayıtdığım zaman onu tәkbaşına
bağçada gәzib-dolaşan gördüm. Yanına getdim. Heç bir
söz demәdәn qollarını açıb mәni qucaqladı.

Ah, Keçiörәndә onun ata sәrtliyi vә zabitәsi altında
keçirdiyimiz illәr! İsti avqust axşamlarının, külәkli noyabr
gecәlәrinin nәşә, xәyal vә hәyat dolu saatları... Gündәlik
siyasi hadisәlәrin tәsirindәn qurtardığımız zamanlar bu
saatların bәsit, yeknәsәq, hәr gün eyni sürәtlә cәrәyan
edәn hadisәlәri baş verirdi. Yemәk mәrasimi atamın
zarafatları ilә, hamımızı hirslәndirmәsi, hamımıza
sataşması ilә müşayiәt olunurdu. “Siz özünüzü istәdiyiniz
qәdәr böyümüş saya bilәrsiniz. Mәnim nәzәrimdә isә
hәmişә beş yaşınızdasınız”.

Bu, hamısı beş yaşında olan beş uşağın atası özü dә
beş yaşına qayıdar, bizimlә beşyaşlı uşaq kimi danışardı.
Sonra evimizin salonunda böyük bacım şәrqilәr oxuyardı.
Atam divana uzanar, yarım saata qәdәr davam edәn
mürgüyә dalardı. Hәmin anlarda nә düşünürdü, nәlәri
xatırlayırdı, bilmirәm. Sonra birdәn yerindәn qalxar,
anamla zarafatlaşmağa başlardı. Bu zarafatların hamısı
keçmiş zamanlara aiddi. Necә evlәndiklәrini danışardılar.
Biri-birlәrinin, indi әksәriyyәti hәyatda olmayan qohum-
larının mәzәli, gülüş doğuran sözlәrini, hәrәkәtlәrini
xatırlayıb qәhqәhә çәkәrdilәr.

Atam anamı illәrlә istәmişdi. Halbuki nәnәm – anamın

315