Page 280 - book-online

ìÿä Àüàîüëó

hәr yer yanır. Gültәkin (o zaman hәlә yalnız bir yaşında
olan bacım – müәllifin qeydi) hәr gün deyir: “Atam
gәlәcәk, onun üzündәn, gözündәn öpәcәyәm...”

Atam anama yazdığı mәktublarda әski dövrün ailә
әnәnәlәrinә uyğun olaraq bizimlә birlikdә yaşayan xalama
da müraciәt edirdi. Bu mәktublar atamın İstanbulda
tәnha vә pulsuz-parasız qoyub getdiyi ailәsi üçün necә
hәyәcan keçirdiyini, çırpındığını aydın göstәrir:

“Malta, Polverista, 23 fevral 1920-ci il.
Əzizim Sitarә vә Humay!
7 fevral tarixli mәktubunuzu aldım. Arasında
Əbdürrәhmanla Əbdülsәmәdin dә mәktubları olduğun-
dan әndişәlәrim dağıldı vә rahatlıq tapdım. Hәlә Əbdür-
rәhmanın mәktubu, hәqiqәtәn, “dәhşәtdir”. Bütün
yoldaşlar bir-bir oxudular vә alqışladılar. Hamısı ona vә
bacı-qardaşlarına bol-bol salamlar göndәrdilәr. Uşağın
yazısı da özü kimidir. Yoldaşlarım bәyәndikcә, tәbii ki,
mәn dә fәxr edirdim. Yalnız tәәssüflәnirәm ki, qızlar
son sinifdә ikәn, Əbdürrәhmanla Əbdülsәmәdin tam
bir böyüyә – ağsaqqala ehtiyacları olan zamanda onlardan
ayrı düşdüm. Artıq Tanrımdan bu ayrılığa bir son
vermәsini istәyirәm... Haqqımda çox fikirlәşmәyin. Doğ-
rudur ki, hәyatımız çox yeknәsәqdir. Lakin qәtiyyәn kә-
dәrlәndirici deyil. Allah mәmlәkәt vә millәtimizin aqibәtini
yaxşı elәsin. Bu acılar unudular. İnşallah, işlәrin yoluna
düşdüyü hiss olunur. Artıq haqqın qәlәbәsi üz göstәrmәyә
başladı. Bir az daha sәbir etmәli. Hamınızın gözlәrinizdәn
öpürәm”.

280