Page 194 - book-online
P. 194
ìÿä Àüàîüëó
şәkildә gün işığına çıxır, nәzәr-diqqәti çәkir. Atatürkün
ölümündәn sonra atamın qәzetçi dostunun Cümhuriyyәt
Xalq Partiyası vә İsmәt Paşanın әn atәşin tәrәfdarına
çevrilmәsini yalnız ruhundakı tәzad mayası ilә izah
etmәk doğru olmazdı. Çünki onun hәyatını mәhz belә
bir keyfiyyәtdә başa vurmasında tәzadın ana şәrti sayılan
düşüncәsizliyin tamamilә әksi olan bir hal nәzәrә
çarpmaqdadır. Atamın dostu sırf gündәlik çәkişmәlәrә
cavab kimi yazdığı bir neçә mәqalә ilә zaman-zaman
qarşısına qoyulan suala zahirdә guya aydınlıq gәtirmişdi.
Əslindә isә hәmin sualı başından elәmәklә işini bitmiş
saymışdı. Mәn baş vәkil yardımçılığından (baş nazir
müavinliyindәn – V.Q.) istefa etmәzdәn az öncә Ankarada
mәtbuat tәmsilçilәrinә verdiyim kokteylә onu da dәvәt
etmişdim. Çәkilib bir küncdә oturduq. Yazılarında mәnә
әslindә bir çox sәbәblәrlә dilә gәtirilmәsi mümkün ol-
mayan elә ifadәlәrlә hücum etmişdi ki, bizi birlikdә
görәn fotoqraflar dәrhal әtrafımızı sardılar. Ona “İndi
sizinlә nәdәn danışdığımızla maraqlanırlar, – dedim. –
Onlara dostunuz olmuş atam haqqında xatirәlәrinizi
bölüşdüyünüzü deyәcәyәm”.
Gülәrәk cavab verdi: “Belә hazırcavablıqda sizinlә
ayaqlaşmaq imkanında deyilәm”.
Qәzetçilәr gedәndәn sonra “İndiyәdәk çözә
bilmәdiyim bir müәmma var, – dedim. – Tәsәvvür edin
ki, sualı mәn yox, atam verir. Xalq Partiyasını, üstәlik,
İsmәt Paşanı belә cani-dildәn necә müdafiә edә bilirsiniz?”
Qolumdan yapışıb üzümә baxdı: “Sәmәd, – dedi, –
mәn dә sәnә yox, atana cavab verirәm. Bax, indi intiqamımı
bu yolla alıram”.
Demәk istәyirdi ki, bir zamanlar onu tapdalayıb
keçәnlәr, әzib bir tәrәfә atmaq istәyәnlәr indi mәslәhәtinә,
194
şәkildә gün işığına çıxır, nәzәr-diqqәti çәkir. Atatürkün
ölümündәn sonra atamın qәzetçi dostunun Cümhuriyyәt
Xalq Partiyası vә İsmәt Paşanın әn atәşin tәrәfdarına
çevrilmәsini yalnız ruhundakı tәzad mayası ilә izah
etmәk doğru olmazdı. Çünki onun hәyatını mәhz belә
bir keyfiyyәtdә başa vurmasında tәzadın ana şәrti sayılan
düşüncәsizliyin tamamilә әksi olan bir hal nәzәrә
çarpmaqdadır. Atamın dostu sırf gündәlik çәkişmәlәrә
cavab kimi yazdığı bir neçә mәqalә ilә zaman-zaman
qarşısına qoyulan suala zahirdә guya aydınlıq gәtirmişdi.
Əslindә isә hәmin sualı başından elәmәklә işini bitmiş
saymışdı. Mәn baş vәkil yardımçılığından (baş nazir
müavinliyindәn – V.Q.) istefa etmәzdәn az öncә Ankarada
mәtbuat tәmsilçilәrinә verdiyim kokteylә onu da dәvәt
etmişdim. Çәkilib bir küncdә oturduq. Yazılarında mәnә
әslindә bir çox sәbәblәrlә dilә gәtirilmәsi mümkün ol-
mayan elә ifadәlәrlә hücum etmişdi ki, bizi birlikdә
görәn fotoqraflar dәrhal әtrafımızı sardılar. Ona “İndi
sizinlә nәdәn danışdığımızla maraqlanırlar, – dedim. –
Onlara dostunuz olmuş atam haqqında xatirәlәrinizi
bölüşdüyünüzü deyәcәyәm”.
Gülәrәk cavab verdi: “Belә hazırcavablıqda sizinlә
ayaqlaşmaq imkanında deyilәm”.
Qәzetçilәr gedәndәn sonra “İndiyәdәk çözә
bilmәdiyim bir müәmma var, – dedim. – Tәsәvvür edin
ki, sualı mәn yox, atam verir. Xalq Partiyasını, üstәlik,
İsmәt Paşanı belә cani-dildәn necә müdafiә edә bilirsiniz?”
Qolumdan yapışıb üzümә baxdı: “Sәmәd, – dedi, –
mәn dә sәnә yox, atana cavab verirәm. Bax, indi intiqamımı
bu yolla alıram”.
Demәk istәyirdi ki, bir zamanlar onu tapdalayıb
keçәnlәr, әzib bir tәrәfә atmaq istәyәnlәr indi mәslәhәtinә,
194
