Page 74 - antologiya
P. 74
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
Ertәsi gün azan vaxtı ev әhli sәsә yuxudan oyandı.
İlyas bağçadakı çardağın altında çöldә yaddan çıxıb qalmış
bir keçә parçasının üstündә oturub Quran oxuyurdu.
Qüdsiyyә xanım yatağında gülümsünüb:
– Müsәlman olduğum bu gün yadıma düşdü. Adam
elә bilir, Kәbәdәdir, – dedi.
Nәnәsiylә bir otaqda yatan, yatmağı çox xoşlayan
toppuş, tәnbәl Müzәyyәn isә narahat oldu, xumarlanaraq
gözlәrini ovuşdurub deyindi:
– Yuxumuza haram qatdı. Hәm dә sәsi pisdi.
– Sus, tövbә elә, Qurana elә söz deyәrlәr?
O sәhәr qonşular da bu sәsә oyanmışdı. Sәsin hardan
gәldiyini bilmәyә çalışan biri pәncәrәni örtәrәk:
– Bu kimdi, sübh vaxtı? Elә bil xoruz banlayır! –
deyә qışqırmışdı.
74 İlyas axşamadәk çardağın altından qalxmadı; oturdu,
uzandı, diz çökdü, bardaş qurdu, yatdı, su çәllәyi uzaqda
olduğuna görә namazı da tәyәmmümlә qıldı.
Hәmin gün dörd dәfә yemәk yedi. Yazıq utancaq idi
deyә yemәyi dә dolayısıyla istәyirdi: “Bәlkә, heybәmi
verәsiniz, içindә bir quru çörәk ola”. Hacı Әli kimi kişinin
evindәki qonaq öz çörәyini yeyәsi deyildi ki, Qüdsiyyә
xanım hafizә sini-sini yemәk daşıyırdı.
İki gün, beş gün, bir hәftә keçdi. Hafiz İstanbul
söhbәtini әmәlli-başlı bağlamış, bağçada lövbәr salmışdı.
Yenә dә axşamadәk çardağın altında yatır, namaz qılır,
yemәk yeyirdi. Mәhәllә әhli sәhәrlәr onun sәsinә oyanırdı.
Hacı Әli isә yavaş-yavaş әsәbilәşmәyә başlayır, ancaq
qәlәm әhli olduğundan nәsә demәyә dili gәlmirdi. İlyas
artıq gündüzlәr dә oxuyur, Qurandan qәzәlә, qәzәldәn
Qurana keçirdi. İş o yerә çatdı ki, “Qara gözlәrin öldürür
mәni” mahnısını da oxumağa başladı. Onu susdurmağın
Ertәsi gün azan vaxtı ev әhli sәsә yuxudan oyandı.
İlyas bağçadakı çardağın altında çöldә yaddan çıxıb qalmış
bir keçә parçasının üstündә oturub Quran oxuyurdu.
Qüdsiyyә xanım yatağında gülümsünüb:
– Müsәlman olduğum bu gün yadıma düşdü. Adam
elә bilir, Kәbәdәdir, – dedi.
Nәnәsiylә bir otaqda yatan, yatmağı çox xoşlayan
toppuş, tәnbәl Müzәyyәn isә narahat oldu, xumarlanaraq
gözlәrini ovuşdurub deyindi:
– Yuxumuza haram qatdı. Hәm dә sәsi pisdi.
– Sus, tövbә elә, Qurana elә söz deyәrlәr?
O sәhәr qonşular da bu sәsә oyanmışdı. Sәsin hardan
gәldiyini bilmәyә çalışan biri pәncәrәni örtәrәk:
– Bu kimdi, sübh vaxtı? Elә bil xoruz banlayır! –
deyә qışqırmışdı.
74 İlyas axşamadәk çardağın altından qalxmadı; oturdu,
uzandı, diz çökdü, bardaş qurdu, yatdı, su çәllәyi uzaqda
olduğuna görә namazı da tәyәmmümlә qıldı.
Hәmin gün dörd dәfә yemәk yedi. Yazıq utancaq idi
deyә yemәyi dә dolayısıyla istәyirdi: “Bәlkә, heybәmi
verәsiniz, içindә bir quru çörәk ola”. Hacı Әli kimi kişinin
evindәki qonaq öz çörәyini yeyәsi deyildi ki, Qüdsiyyә
xanım hafizә sini-sini yemәk daşıyırdı.
İki gün, beş gün, bir hәftә keçdi. Hafiz İstanbul
söhbәtini әmәlli-başlı bağlamış, bağçada lövbәr salmışdı.
Yenә dә axşamadәk çardağın altında yatır, namaz qılır,
yemәk yeyirdi. Mәhәllә әhli sәhәrlәr onun sәsinә oyanırdı.
Hacı Әli isә yavaş-yavaş әsәbilәşmәyә başlayır, ancaq
qәlәm әhli olduğundan nәsә demәyә dili gәlmirdi. İlyas
artıq gündüzlәr dә oxuyur, Qurandan qәzәlә, qәzәldәn
Qurana keçirdi. İş o yerә çatdı ki, “Qara gözlәrin öldürür
mәni” mahnısını da oxumağa başladı. Onu susdurmağın
