Page 121 - antologiya

al Tahir 121

xanada avaralananlardan deyilәm. Atam molla idi. Belә
vәsiyyәt elәyib.

– Yaxşı adam imiş, cәnnәtlik olsun.
– Amin, ay xala.
Arabaçı yolun solunda boş torpaqlardan o tayda xәfif
işıq gördüyü üçün narahat oldu.
– Xala, bu işıqlar Suhizarınındır?
– Yox, bura Ilıca deyirlәr. İki-üç evli, kasıb bir
kәnddir.
Arabaçının ürәyinә anlaşılmaz kәdәr çökdü. Bu
qadınlar varlı-hallı adam olsaydılar, yoldan keçәni özlәrinә
kürәkәn seçәrdilәrmi?
Atları qırmanclayıb sürәtlә sürmәyә başladı. Öz-
özlüyündә qәrara gәldi ki, Suhizarıya çatanda yalvarsalar
da qalmasın, desin ki, fikrindәn daşınıb, nişanlıdır, yaxın
günlәrdә toy edәcәk. Qәrara gәlәndәn sonra bir az rahat-
landı.
Kәkәlәyәn arvadın qızı haqqında fikirlәşirdi.
Gözünün qabağına Qurşunludakı dәli Әminә gәldi. Ağ,
әtli-qanlı, bacarıqlı qadın idi. Şübhәsiz, yataqda da әri
ondan razı idi. Belә arvadı hansı axmaq kişi boşayardı axı?
Qızın niyә boşandığını öyrәnmәk istәdi. Amma fikrindәn
daşındı. Bәs qara-qura bir şey olsa necә? “Anasına bax,
qızını al,” – deyiblәr. Yoğunsәsli qadın dillәndi:
– Suhizarıya yol buradandır. Alt tәrәfdәki qovaqları
görürsәn? Ora Suhizarıdır. Qayıdanda yadında qalsın,
oğlum.
Arabaçı fikirdәn ayılıb әtrafa nәzәr saldı. Dönmәli
olduğu yoldan on addım uzaqlaşmışdı. Qadının “oğlum”
sözü ona tәsir etdi. “Fikrimi dәyişmişәm, düşün” deyib bu
qaranlıq, tәnha yolda onları düşürmәyi vicdanına sığış-
dırmadı. Qamçının dәstәyi ilә boynunu qaşıya-qaşıya qış-
qırdı:
– Yәәh!