Page 126 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

Qız cәld bayıra çıxdı.
Arabaçı pörtdü, sanki belә bir sualın verilәcәyini qәti
gözlәmirmiş. Yerә baxır, tir-tir titrәdiyi üçün әlindәki fin-
can әsirdi. Suala heç cür cavab verә bilmәdi. Qadın tәkrar
soruşdu:
– Bәyәnmәsәn, incimәrik. Açıq de...
Arabaçı, qәhvә fincanını yavaşca yerә qoydu.
– Olar, xala.
– Demәli, bәyәnmisәn?
– Bәyәndim. Allah saxlasın.
Bu cavabın kifayәt etmәdiyini fikirlәşdi:
– O, mәni bәyәndisә, mәn dә onu bәyәndim.
– Niyә bәyәnmәsin axı? Yar-yaraşıqlı, igid oğlansan.
Әxlaqlı adam olsun, tәnbәl olmasın, bәsdir. – Yoğunsәsli
qadın ciddi halda danışmağa başladı – Bir şәrtimiz var,
oğlum. Qız tәrәfdә kişi xeylağı yoxdur. Qızı götürüb uzağa
126 aparmaq olmaz. Sәnin dә heç kәsin qalmayıb. Bu da sәnin
anan. Bostanlarını da әkib-becәrәn yoxdur. Öz malın kimi
әkib becәrәrsәn.
– Әlbәttә...
Arabaçı bunu deyib yerindәn durdu:
– Atların yarasına baxım. Gecdir. Siz dә dincәlin.
Kәkәlәyәn qadının yandırdığı fәnәri götürüb tövlәyә
getdi.
Atların tәri qurumuşdu. Arabaçı ikisini dә qaşovladı.
Kisәlәri tәzәdәn doldurub atların başına keçirdi. Otağına
gedәndә artıq yatağı açılmışdı. Cәld soyundu, pul kisәsini
vә tapançasını yastığının yanına qoyanda otağın qapısının
aralı qaldığını gördü. Kimsә bayırda gәzirdi. İstәdi, desin
ki, qapını örtün, amma qәfildәn qızı yanına göndәrә
bilәcәklәrini düşünüb fikrindәn daşındı. Yorğunluğuna
baxmayaraq, yuxusu yenә әrşә çәkilmişdi. Sonra beynin-
dәn keçirdi ki, belә olmasa da, lampanın söndüyünü görüb
qapını örtәcәklәr. Bәlkә dә, qız arvadları yuxuya verәndәn