Page 130 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

Kәkәlәyәn qadın çırağı yuxarı qaldırdı.
– Nә vaxt qayıdacaqsan, çavuş ağa?
Arabaçı özünü bu suala hazırlamışdı. Üzünü çevir-
mәdәn:
– Sabah. Sabah olmasa da, birigün axşama burda-
yam, – dedi.
– Sağ-salamat get, oğlum.
Enişli-yoxuşlu yollarda diqqәtini atlara, arabaya ver-
sә dә, ürәyinә çökmüş kәdәr getdikcә artırdı. Altı ay, bir il
sonra yem qabları yenә xarab olacaqdı. Qoca arvad “Ki-
şisizlik pis şeydir,” – deyәndә çox tәsirlәnmişdi. O biri
axşam әşyalarla hәyәtә girsә, yazıqlar, Allah bilir, necә
sevinәrdilәr.
Eyni şeylәr barәdә dönә-dönә elә xәcalәtlә fikirlәşdi
ki, kәnddәn necә çıxdığını belә bilmәdi. Düzәnlikdәki
çayırlığa çatanda ay doğmuşdu. Fikirli-fikirli әtrafa göz
130 gәzdirdi. Çayırlığın o tәrәfindә söyüd ağacları görünürdü.
Arabaçı yolu görәn kimi rahat nәfәs aldı, elә bil yad eldәn
evinә qayıdırdı. Papağını alnından geri itәlәyib güldü:
“Eşşәklik elәmә!” Әsas yola çıxanda atlar qulaqlarını
şәklәyib sürәtlә qaçmağa başladılar. Yol isti vә sakit
gecәnin qoynunda dümdüz uzanıb gedirdi.