Page 132 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

YUXU

Şәnbә günü idi. Dәmir Әşyalar Fabriki istirahәt
günlәrinә hazırlaşırdı. Fabrikin yüz әlli fәh-
lәsindәn sәksәni yaşları on dördlә on altı arasında olan
oğlan uşaqlarından ibarәt idi. Tәxminәn iyirmisi sıxac
maşınlarında işlәyirdi. Pal-paltarları cır-cındır içindә idi.
Demәk olar ki, hamısı bir boyda olduqlarından, bir-
birlәrinә oxşayırdılar. Qan-tәr içindә idilәr. Emalatxananın
ağır havası, sәs-küyü içindә vurnuxurdular: kranda әl-
üzünü yuyan kim, növbә gözlәyәn kim, ayaqyoluna gedәn
kim, hәmin müddәtdә fürsәtdәn istifadә edib qaçdı-tutdu
oynayan kim... Köynәklәrinin yağlı qolları ilә sildiklәri tәr
bütün sifәtlәrinә yayılırdı.
Fabrikdәki ustabaşı qırx beş yaşlarında arıq, bala-
132 caboy bir kişi idi. Başını qaşıya-qaşıya Fәrhad kişinin
yanına gәlәndә o, sıxac maşının arxasında, qabaqdakı
frezer maşınının ahәnginә uyğun halda Anadolu xalq
mahnılarından birini oxuyurdu. İstidәn pörtmüş üzündәn
axan tәr yağ lәkәlәrinә qarışıb boynuna, oradan da aşağı
axırdı. Ustabaşının ona baxdığını görәndә işi yarımçıq
qoyub dayandı.
– Oof, of! – dedi.
Ustabaşı gülә-gülә Fәrhad kişiyә yaxınlaşdı. Xeyli
söhbәtlәşәndәn sonra tәmirxanaya tәrәf getdi. Qapının sağ
tәrәfindәki divarda mәrmәr lövhәyә bәrkidilmiş elektrik
açarını burdu. Fabrikdәki dәzgahların sәsi qәfildәn yava-
şıyıb kәsdi.
Hamı elә bildi ki, fasilәdir. Ustabaşı maşınların biri-
nin üstünә sıçrayıb fit çaldı. İşçilәr yığışıb gәlәndә qәtiy-
yәtli sәslә:
– Bura baxın! Günortadan sonra iş var. Bәlkә, sәhәrә
kimi işlәdik. Kim istәyirsә, gedә bilәr. Qalanlar pulunu iki-
qat alacaqlar. Kim istәyirsә, getsin, mәcburi deyil, – dedi.