Page 135 - antologiya

an Kamal 135

Ancaq sifәti görünәn Şuayib ustanın isә әlli yaşı
olardı. Çәkici qaldırdıqca boynundakı damarları şişib bar-
maq yoğunluğunda olurdu, sanki boyun dәrisi yırtılacaqdı.
Sami Danyalın qollarına baxa-baxa hәsәd hissi keçirdi.
Çünki özünün qolları napnazik idi… Saçlarının dibindәn
axan tәr gözlәrinә tökülürdü. Yenidәn ayaqyoluna tәrәf
getdi. Kranda üzünü yudu, bәdәninә su vurdu. Qayıdanda
paltar şkafının üstündәn asılmış güzgüdә özünü gördü.
Arıq idi. Çıxıq vә ensiz çiyinlәri vardı. Utandı. Özünә
baxdığını görә bilәrdilәr, ona görә xәcalәt çәkib narahat
oldu. Halbuki hamı öz işindә-gücündә idi. Fәrhad kişi
ona baxırdı. Әllәri ilә çiyinlәrini tutub dәzgahın yanına
qaçdı. Oğlana elә gәlirdi ki, hamı onun arıqlığı barәdә
danışır, “Buna bax, nә arıqdı e!” – deyir. Bu hiss getdikcә
artırdı. Elә hәmin mәqamda yandakı sıxac dәzgahında
işlәyәn Nuru: “Ay Sami, – dedi, – çox arıqsan e!” Sami
sarsıldı: “Әşşi, nә arıq, e, – dedi. – Guya sәn arıq
deyilsәn?” “Mәn, heç olmasa, sәndәn kökәm...” – Nuru
inadkarlıq göstәrdi.

Sami cavab vermәsә dә, kefi lap pozuldu. Nuru yenә
dillәndi: “Sısqa”.

Nuru Samiyә әzәlәsini göstәrdi. Onun qolu Saminin
qolundan yoğun idi. Sami doluxsunmuşdu, cavab versә,
artıq bircә sözә görә ağlayacaqdı. Çömbәldi. Dәzgahın
tozlu altlığına qoyduğu nәm köynәyini götürüb әyninә
geyindi. Nuru Hadiyә Samini göstәrib nәsә pıçıldayırdı.
Arada “Sәn Allah, bir bax, xortdana oxşamır?” – dediyini
eşitdi. Oğlan yenә cavab vermәdi. Şuayib usta yeni dәmir
götürmәk üçün ocağa tәrәf gedirdi. Danyal әlindәki çәkici
yerә qoyub ovcuna tüpürdü. Fәrhad kişi düzәltdiyi dәmirin
düzgünlüyünü yoxlaya-yoxlaya gülümsәyir, başını yellә-
yirdi. Elә bil qarşısındakılar zarafatlaşırdılar. Sami ona lağ
edәnlәrdәn xilas olmaq üçün bәzәn Fәrhad kişiyә, bәzәn
dә çәkic vuranlara nәzәr salırdı. Arada dәzgahların tozu-