Page 138 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

sәndәlәdi ki, az qala yıxılıb dәzgahların arasına yum-

balanacaqdı. Kiminsә görüb-görmәdiyinә әmin olmaq

üçün әtrafa baxdı.

Fabrikdә hamı Sami kimi halsız vә yorğun idi. Artıq

ustabaşıların fitlәri dә eşidilmirdi. Sami bir dәfә dә

dәzgahın yan dәmirlәrinә söykәnib yıxılmaq tәhlükә-

sindәn xilas olandan sonra gözlәri qıpqırmızı qızarmış

halda әtrafa boylandı. Dәzgahların boş-boşuna işlәdiyini

gördü. O da dәzgahdan uzaqlaşıb ayaqyolu tәrәfә getdi.

Ustabaşı Heydәrin yarasını sarıyandan sonra işıqları

söndürmüş, sәrinkeşi sürәtlәndirib pәncәrәlәri taybatay

açmışdı. Bәrk yuxusu gәlirdi. Әsnәyib pәncәrәnin

dәmirinә söykәndi. Gecә çox aydınlıq idi. Uzaqdan qram-

mofon sәsi gәlirdi, әtraf mәhәllәlәr – çoxu fәhlәlәrin

yaşadıqları mәhәllәlәr idi – gecәnin zülmәtinә qәrq

olmuşdu. Ustabaşı bunların heç birinә fikir vermәdi.

138 Qrammofonun sәsinә qulaq asa-asa yuxuya getdi. Az
sonra xoruldamağa başladı. Pәncәrәyә söykәnmiş qolları

boşaldığı üçün gurultuyla yerә sәrildi. Ayağa durub qapıya

tәrәf getdi. Var gücü ilә fit çalmağa başladı. Qәfildәn bütün

maşınların boşuna işlәdiyini gördü. Tәzәdәn fit çalacaqdı

ki, ağlına usta Cәlal düşdü. Cәlalın otağına gedәndә onun

da maşına söykәnib yuxuya getdiyini gördü. Ustabaşı

hikkәsindәn dodaqlarını çeynәyә-çeynәyә irәli yeridi,

Cәlal ustanın çiyinlәrindәn yapışıb bәrk-bәrk silkәlәdi.

Cәlal dik atıldı. Ustabaşı qışqırırdı:

– Afәrin!! Biz sәni bura yatmağa gәtirmişik, yoxsa

fәhlәlәrә nәzarәt etmәyә? Sәn belә elәyәn yerdә bunlar

neynәsin? Xәbәrin var ki, bütün dәzgahlar boş-boşuna

işlәyir? Fәhlәlәrin hәrәsi bir tәrәfә dağılıb. Bu işlәmәkdir?

Murdarlar!..

Ustaların arası uzun müddәt idi ki, yaxşı deyildi.

Cәlal usta yuxunun torundan xilas olandan sonra:

– Çox sәs salma! – dedi. – Sәnin qarşındakı fәhlә de-

yil... Mәn...