Page 116 - antologiya
P. 116
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
“Çankırının Şabanözü tәrәfindәn” demәli olsa da,
qamçıyla uzaqları göstәrdi:
– Buradan xeyli uzaqdanıq. Yozqat tәrәfdәnik!
– Evlәnmәmisәn?
Arabaçı özünü elә apardı ki, guya әmәlli-başlı
kәdәrlәnib:
– Kimsәsiz adam necә evlәnsin? Haradan? Evlәnә
bilmәdim.
– Hayıf.
– Düzdür, ay ana, mәn hayıf oldum...
– Әsgәrliyini çәkmisәn?
Şәxsiyyәt vәsiqәsindә yaşını azaltdığına görә
әsgәrliyinә hәlә iki il var idi. Ancaq yenә yalan danışdı:
– Hә, çәkmişәm. Şükür, sağ-salamat qurtardım. Ça-
vuş kimi bitirdim.
– Allah millәtә, dövlәtә xeyirli elәsin.
116 – Amin, ay xala.
Bir müddәt dinib-danışmadan getdilәr. Sonra kәkәlә-
yәn qadın soruşdu:
– Araba özününküdür?
– Hә, atlar da, araba da özümünküdür.
– Hә, yaxşıdır, malın-mülkün var.
– Maaşa işlәmәkdәn xoşum gәlmir. Bax, bu Dәliqırı
özüm böyütmüşәm. Yanına tay tapanacan düz iyirmi gün
gәzdim. Ancaq indi cütünә iki yüz lirә dә versәlәr, sat-
maram... Arabanı Amasyada xüsusi düzәltdirmişәm.
Gündüz baxsanız, görәrsiniz ki, әsl bәzәkli gәlindir. Bәr-
bәzәyini, qotazlarını, güllәrini, zınqırovunu Çankırının әn
mәşhur dәmirçisinә düzәltdirmişәm.
– Maşallah, maşallah! Marağın var da.
Gecә düşmüşdü, hava isti idi, meh әsmirdi. Arabaçı
qadın tayfasının at cinsindәn elә dә baş çıxarmadığını
fikirlәşib köks ötürdü. Yoğunsәsli qadın:
– Nә olub, ay çavuş, – dedi. – Ürәyin doludur, kimәsә
vurulmusan?
“Çankırının Şabanözü tәrәfindәn” demәli olsa da,
qamçıyla uzaqları göstәrdi:
– Buradan xeyli uzaqdanıq. Yozqat tәrәfdәnik!
– Evlәnmәmisәn?
Arabaçı özünü elә apardı ki, guya әmәlli-başlı
kәdәrlәnib:
– Kimsәsiz adam necә evlәnsin? Haradan? Evlәnә
bilmәdim.
– Hayıf.
– Düzdür, ay ana, mәn hayıf oldum...
– Әsgәrliyini çәkmisәn?
Şәxsiyyәt vәsiqәsindә yaşını azaltdığına görә
әsgәrliyinә hәlә iki il var idi. Ancaq yenә yalan danışdı:
– Hә, çәkmişәm. Şükür, sağ-salamat qurtardım. Ça-
vuş kimi bitirdim.
– Allah millәtә, dövlәtә xeyirli elәsin.
116 – Amin, ay xala.
Bir müddәt dinib-danışmadan getdilәr. Sonra kәkәlә-
yәn qadın soruşdu:
– Araba özününküdür?
– Hә, atlar da, araba da özümünküdür.
– Hә, yaxşıdır, malın-mülkün var.
– Maaşa işlәmәkdәn xoşum gәlmir. Bax, bu Dәliqırı
özüm böyütmüşәm. Yanına tay tapanacan düz iyirmi gün
gәzdim. Ancaq indi cütünә iki yüz lirә dә versәlәr, sat-
maram... Arabanı Amasyada xüsusi düzәltdirmişәm.
Gündüz baxsanız, görәrsiniz ki, әsl bәzәkli gәlindir. Bәr-
bәzәyini, qotazlarını, güllәrini, zınqırovunu Çankırının әn
mәşhur dәmirçisinә düzәltdirmişәm.
– Maşallah, maşallah! Marağın var da.
Gecә düşmüşdü, hava isti idi, meh әsmirdi. Arabaçı
qadın tayfasının at cinsindәn elә dә baş çıxarmadığını
fikirlәşib köks ötürdü. Yoğunsәsli qadın:
– Nә olub, ay çavuş, – dedi. – Ürәyin doludur, kimәsә
vurulmusan?
