Page 131 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 131
leyman Rÿhimov
Qızışan qoşun Pәri çınqılına yürüş elәdi. Qәdәmlәri titrәyәn Sәlim bәy 131
dә irәlilәdi. Ancaq onlar Nәbinin qurduğu yaşıl dәyәnin içini boş, Pәri çın-
qılını isә ağ duman içindә gördülәr.
Çınqıllıq yuxarı qanadlanan Bozat çoxdan Sarıbaba dağının gәdiyini
aşmışdı. Güllә sәslәri eşidәn dәstә dayanmayıb, Nәbinin müәyyәn etdiyi
yerә toplandı. Bu dәfә, doğrudan da, Nәbi öz başının dәstәsilә “Tәbriz!”
deyә yol aldı. Sınıq düşәn Sәlim bәy suyu süzülә-süzülә Gorusa qayıdıb,
istәr-istәmәz Peterburqa bir dә xәbәr yazdı. O yazdı ki, bizim böyük
şahımız, sizin hüzurunuzda çöx böyük qәlәt elәmişik, başımızı daşın
böyüyünә döymüşük. Qaçaq Nәbi nә İranda, nә dә Turanda imiş. Burada,
Zәngәzur dağlarında imiş. Bu “qara xәbәr” padşaha çatar-şatmaz o, Tiflisә
sәrdarın üstünә tel çәkdi ki, bәs durmayın, cәld tәrpәnin, güclü qoşun
yeridin, bütün dağları tutun, Pәri çınqılını üzük qaşı kimi mühasirәyә alın,
elә edin ki, quş da sәkә bilmәsin. O Qaçaq Nәbi girinizә keçәn kimi, onun
o güllә batmayan tilsimli Bozatının şәklini dә aldırıb mәnә göndәrin!
Göndәrin ki, mәn dә Peterburqda olan әcnәbilәrә göstәrim ki, bәs Qafqaz
nәdi, Pәri çınqılı deyilәn nә... Bax, Pәri çınqılını dırmaşan Bozat budur!..
Baxın, görün, Nәbi, Hәcәr necә vәhşidirlәr ki, onlar belә quşqonmaz
sıldırımda da çәkinmirlәr.
Ancaq padşah necә fikilәşsә dә, nә cür tәdbir töksә dә, Arazı bir göz
qırpımında uçub-keçәn Bozat dәstәnin qabağını çәkib çoxdan Tәbrizә
yetirmişdi.
Bu tayda elat arasında, alaçıqlarda, sıldırım dağlarda, şiş daşlarda da-
nışıq Nәbidәn, Hәcәrdәn, Bozatdan gedir; hәr yandan el axın-axın gәlib
Sarıbaba dağına qalxır, dağın haçasından ağ muncuq kimi üzüaşağı axan
Pәri çınqılına baxır, sanki onların qarşısında Bozat bir dә qartal kimi
qanadlanıb Pәri çınqılını yuxarı çıxırdı.
Qızışan qoşun Pәri çınqılına yürüş elәdi. Qәdәmlәri titrәyәn Sәlim bәy 131
dә irәlilәdi. Ancaq onlar Nәbinin qurduğu yaşıl dәyәnin içini boş, Pәri çın-
qılını isә ağ duman içindә gördülәr.
Çınqıllıq yuxarı qanadlanan Bozat çoxdan Sarıbaba dağının gәdiyini
aşmışdı. Güllә sәslәri eşidәn dәstә dayanmayıb, Nәbinin müәyyәn etdiyi
yerә toplandı. Bu dәfә, doğrudan da, Nәbi öz başının dәstәsilә “Tәbriz!”
deyә yol aldı. Sınıq düşәn Sәlim bәy suyu süzülә-süzülә Gorusa qayıdıb,
istәr-istәmәz Peterburqa bir dә xәbәr yazdı. O yazdı ki, bizim böyük
şahımız, sizin hüzurunuzda çöx böyük qәlәt elәmişik, başımızı daşın
böyüyünә döymüşük. Qaçaq Nәbi nә İranda, nә dә Turanda imiş. Burada,
Zәngәzur dağlarında imiş. Bu “qara xәbәr” padşaha çatar-şatmaz o, Tiflisә
sәrdarın üstünә tel çәkdi ki, bәs durmayın, cәld tәrpәnin, güclü qoşun
yeridin, bütün dağları tutun, Pәri çınqılını üzük qaşı kimi mühasirәyә alın,
elә edin ki, quş da sәkә bilmәsin. O Qaçaq Nәbi girinizә keçәn kimi, onun
o güllә batmayan tilsimli Bozatının şәklini dә aldırıb mәnә göndәrin!
Göndәrin ki, mәn dә Peterburqda olan әcnәbilәrә göstәrim ki, bәs Qafqaz
nәdi, Pәri çınqılı deyilәn nә... Bax, Pәri çınqılını dırmaşan Bozat budur!..
Baxın, görün, Nәbi, Hәcәr necә vәhşidirlәr ki, onlar belә quşqonmaz
sıldırımda da çәkinmirlәr.
Ancaq padşah necә fikilәşsә dә, nә cür tәdbir töksә dә, Arazı bir göz
qırpımında uçub-keçәn Bozat dәstәnin qabağını çәkib çoxdan Tәbrizә
yetirmişdi.
Bu tayda elat arasında, alaçıqlarda, sıldırım dağlarda, şiş daşlarda da-
nışıq Nәbidәn, Hәcәrdәn, Bozatdan gedir; hәr yandan el axın-axın gәlib
Sarıbaba dağına qalxır, dağın haçasından ağ muncuq kimi üzüaşağı axan
Pәri çınqılına baxır, sanki onların qarşısında Bozat bir dә qartal kimi
qanadlanıb Pәri çınqılını yuxarı çıxırdı.
