Page 44 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
Düz bilib, darısqal zaldan çıxış o uzaq küncdәdi. Suyun
qoyub getdiyi yaşıl quru buz bәrq vururdu.
O biri zalda gördüklәrindәn, az qala, nәfәsi dayandı.
O donub-qalmış meşәnin ortasında dayanmışdı. Buz meşәnin.
Bir az әvvәl bura tökülmüş sulardan ağac gövdәlәri, ağac
budaqları әmәlә gәlmişdi. İri ağacların ortasında tala da var idi.
Adı bәlli olmayan bir çox başqa şeylәr dә qәribә vücudlarıyla
donub-qalmışdılar. Vә onlar da burada öz yerlәrindәki kimi
görünürdülәr. Әslindә, burada hәr şey öz yerindәydi. Unn gözlәrini
geniş açıb bu sirli nağıllar dünyasına baxırdı.
Şәlalәnin uğultusu haradasa uzaqdaydı.
Zal işıqlıydı. Günәş bura girә bilmirdi. Yәqin, hәlә göyün
üzәrinә tam qalxa bilmәmişdi, amma sübh işığı buz divarların
hәr tәrәfindәn bura soxularaq özüylә qәribә parıltı gәtirmişdi.
Çox soyuq idi.
Belә bir yerә gәlib çıxmısan, soyuq nәdi? Buz sәltәnәtindә
belә dә olmalıdı. Unn heyrәtlә meşәyә baxıb yenidәn qәtiyyәtsiz
halda sanki nәyisә yoxlamaq üçün qışqırdı:
– Au!
Cavab olmadı.
O diksindi: cavab yox idi.
Daş kimi möhkәm buzlar onu әhatәyә almışdı. Hәr şey qәribә
idi. Burada adama hay vermirdilәr. Burada nәsә başqa cür idi. Bu
fikirdәn sәksәnib özünü tәhlükәdә hiss etdi.
Meşә ona düşmәn kәsilmişdi. Zal hәdsiz gözәl olsa da,
düşmәn idi vә o qorxurdu. Hәlә ki başına bir iş gәlmәyib, tez
çıxışı tapmalıydı. Daha haralara getmәli olduğu barәdә – irәlimi,
gerimi – düşünә bilmirdi, bu hissi qeyb olmuşdu.
Yenidәn arasından keçә bilәcәyi hәmin o deşiyi tapa bildi.
Yolboyu keçidlәr sanki qarşısında sifarişlә açılırdı. Başqa birindәn
keçәndә dәrhal onu tamam özgә, әvvәlki hәyatdan tanıdığı adi
gün işığı qarşıladı.
Yüngül peşmançılıq hissi keçirib tez-tәlәsik ora-bura baxdı:
başı üzәrindә yenә adi göy üzü idi. Uzaqda qalmış yüksәklikdәki
buz topasının әvәzinә, mavi şaxtalı göy üzü görünürdü. Unn

44