Page 41 - Tarey Vesos_Макет 1

Buz qəsr
Onu sanki iki dalğa vurdu: әvvәlki soyuq idi, canını büsbütün
dondurdu, o biri, nәsә mühüm bir şey gözlәyәn zaman olduğu
kimi, hәyatverici, isti idi.
Unn heç vaxt burada olmamışdı. Yayda onu bura gәtir mә -
mişdilәr. Xalası, sadәcә, sözgәlişi demişdi ki, bu yaxınlıqda şә -
lalә var. Mәktәbdә isә bu haqda payızın sonlarında, bu füsunkar
buz qәsr әmәlә gәlәndә eşitmişdi.
Görәn, bu nәdir belә?
Bu, buz qәsrdi, amma...
Günәş qәflәtәn yoxa çıxdı. Unn sallaq divarlı dar keçiddә
dayanıb-durmuşdu. Günәş, yәqin, bura birazdan yenә baş çәkәcәkdi,
indi isә bu yerә kölgә vә dondurucu soyuq hakim kәsilmişdi.
Şiş buz tәpәlәrin, tağ-tavanların, şehlә örtülmüş günbәzlәrin,
yayğın alaqapıların vә bir-birinә qarışmış tüllәrin sehrli sәltәnәti
Unnun ayaqları altına sәrilmişdi. Onların arasıyla su axırdı. Su
dona-dona yeni tikililәr әmәlә gәtirirdi. Buz şәlalәnin әtәklәrini
ayırıb başqa, yeni sәmtlәrә istiqamәtlәndirdi. Hәr yan işım-işım
yanırdı. Günәş şüaları hәlә gәlib bura çıxa bilmәmişdi, amma
hәr yan nәsә mәxsusi mavi-yaşıl, donuq-soyuq parıltıya bәlәnmişdi.
Şәlalә ortada açılıb, sanki torpağın dibinәcәn aparan qara
dәliyә tökülürdü. Şәlalә yarğanın küncündә güc topladıqca su
axınla rәngini dәyişә-dәyişә irәli can atırdı – әvvәl qara idi,
sonra yaşıl oldu, daha sonra sarı vә nәhayәt, ağ. Qara dәlikdәn
sәs gәlirdi: su aşağıda daşlarla toqquşub ağ köpüyә çevrilirdi.
Unn sevinc içindә qışqırdı, amma bu sәs uğultu vә nәriltiyә
qarışıb eşidilmәz oldu – eynәn bayaq soyuq su tozunda nәfәsindәn
çıxan isti buxar buludcuqlarının әriyib itdiyi kimi.
Su tozu divar kimiydi, axın özünün lәng, amma heyrәtamiz
memarlıq işini bir an belә dayandırmadan kәnar-bucağa yayılırdı.
Şaxta bu sudan daxmalar, keçidlәr, dalanlar düzәldib, onların
üstünü öz buz günbәzlәri ilә örtürdü. Mәnzәrә elә hey genişlәnir
vә böyüyürdü. Unn hәyatında heç vaxt belә şüurlu vә heyrәtamiz
iş görmәmişdi.
Bütün bu mәnzәrә onun gözünә yuxarıdan açılırdı, amma
onun aşağıdan necә göründüyünә dә baxmaq istәyirdi. Vә o,

41