Page 352 - Tarey Vesos_Макет 1
P. 352

Tarey Vesos
                Әllәrindәki taxtayla havanı yara-yara gedәn uşaqların ardınca
            özünü çubuğuna etibar edib gәlәn qoca elә bil yerimirdi, sürünürdü.
            Siqridin әli boş idi, gözә görünәn ancaq toppuş yanaqları, bir dә
            yalın ayaqlarıydı. Meşә get-gedә onları gizlәdikcә hәmin o sirrin
            cazibәsi dә artırdı. Onlar sığını daha cidd-cәhdlә axtarırdılar.
            İndi hәmin o qoca da onlara qoşulandan sonra xülya gerçәklәşmişdi.
            Bir xeyli yolu dinmәzcә qәt etdilәr.
                Qızılı xәzan yarpaqları günәşin şüalarından nәmlәnmişdi.
            Birazdan qaya yollarını kәsdi. Qayanın arxasında elә bil nәsә
            gizlәnib...
                Oyun qocanı da toruna saldı. Qığılcımlar bir-birini әvәz
            elәdi. Qoca çubuğuyla qayanı göstәrdi:
                – O tәrәfә...
                Uşaqlar başlarını tәrpәtdilәr. Qocanın sәsi qәribәydi. Onlar
            dayanıb gözlәyirdilәr. Qarşılarında qaya var idi. Qoca göstәriş
            verirdi.
                – Siz ikiniz mәnimlә sağa, siz dә sola gedin. Hәr şey
            salamatlıqla qurtarsa, yolun o başında görüşәrik.
                Axırıncı cümlә uşaqları qorxutdu. Dedi, әgәr hәr şey salamatlıqla
            qurtarsa. Әgәr hәr şey salamatlıqla qurtarsa?
                Taxtalar havadan çәkildilәr.
                Amma artıq gec idi, biri dә geri qayıtmağa razı olmayacaqdı.
                Xalvorla Onunn qocayla bir sәmtә, Knutla Siqrid başqa sәmtә
            getmәliydi. Yaxşı ki, balacalar bir yerdә gedәcәkdilәr, onsuz da,
            hәlә heç nә qanmırlar. Bu fikir Xalvorla Onunnun ağlına bir
            vaxtda gәldi. Qanıb-qandırırdılar, ya yox, özlәri bilәr, amma
            yola düzәlәndә Knut Siqridә әlini uzatdı vә qız sevinclә o әldәn
            tutdu.
                Xalvorla Onunn qocayla getdilәr. Hamı susurdu. Amma beş-
            on addım atandan sonra qoca dizi üstә yerә çökdü. Bu nә di?
                Bu gün ikinci dәfәydi ki, dizlәri sözünә qulaq asmırdı.
                Dizlәrinin әsmәsi keçib-getdi. Amma...
                Qocanın qalxmasını gözlәyәn oğlanların sәbri daralırdı, amma
            o, elәcә oturub qalmışdı. Axır ki, әlini yellәmәyә özündә tәpәr
            tapdı.

                                       352
   347   348   349   350   351   352   353   354   355   356   357