Page 349 - Tarey Vesos_Макет 1

Nağıl
Siqrid bura qonaq gәlmişdi. Amma oğlanlar yerliydilәr,
burada hәr şeyә öyrәncәliydilәr. Әtrafda yeni olan tәkcә Siqrid
idi. Oğlanlar qıza meşәni göstәrmәk istәyirdilәr.
Onunn ürәyindәkini dilinә gәtirdi:
– Bu meşәdә nә desәn var.
Söz hamını heyrәtlәndirdi, amma, doğrudan da, belәydi.
Onunn olanı demişdi.
– Hәtta sığın da... – qәflәtәn Xalvor sözә qüvvәt verdi. Hamı
elә bil diksindi. Siqrid oğlanların baxışlarından anladı ki, yaxşısı
budu, nәsә soruşmasın.
Sığın. O, kabus kimiydi – әlәkeçmәz, gözәgörünmәz, amma
buralardaydı, bu meşәdәydi. Hәtta onu buralardan azca o tәrәflәrdә
görәn dә olmuşdu. O, elә nәhәng bir möcüzәydi ki, haqqında
ancaq fikirlәşmәk olardı, danışmaq yox. İndi hәr şey elә qәribә
şәkil almışdı ki, adamın lap başı fırlanırdı.
Siqridin hövsәlәsi çatmadı.
– Gәlin onu tapaq, – uşaq marağı ilә tәklif etdi.
Onun bu sadәlövhlüyündәn oğlanlar uğunub-getdilәr, amma
Siqridin halının dәyişdiyini görәn kimi sakitlәşdilәr. Vә hirslә
bir-birlәrinә baxdılar.
– Yox, – Xalvor etinasız tәrzdә dillәndi, – mәncә, lazım deyil.
Knut dartındı vә bir göbәlәk dә havaya uçdu.
– Bax belә, – göbәlәyi әzә-әzә dedi. Siqrid ona sarı baxıb
gülümsündü.
Knut iki barmağıyla ağcaqovağın yarpağını yerdәn qaldırdı.
Qırmızı damarlı bu sarı yarpaq çox gözәl idi.
– İstәyirsәn, Siqrid? – Knut qızdan cavab gözlәyәndә özündәn
xәbәrsiz üzü nurlandı.
Amma qız belә şeylәri hәlә başa düşmürdü.
– Nәyimә lazımdı? – Siqridә qәribә gәldi. Çünki hәlә çox
balacaydı. Ardınca da elә ucadan güldü ki, Knutun rәngi әlindәki
yarpağın damarları kimi qızardı.
Siqrid yenә bir şey anlamadı. Üzünü oğlanlara tutub:
– Knut mәnә yarpaq vermәk istәyir! – dedi.

349