Page 343 - Tarey Vesos_Макет 1

Nils Fet
– Ey, cavan oğlan, – axır ki, kimsә onu çağırdı. Sәsi lap
astadan gәldi, elә bil avtobusda ikisindәn başqa, adam yox idi.
Nils diksindi. Küncdә başqa bir oğlan otursa da, qәti şübhәsi
yox idi ki, bu sәs ona ünvanlanıb. Hәmin adama baxdı. Mehriban
gözlәr, xoş sifәt.
– Nәdi? – Nils soruşdu. Çünki onu haylayan adam susurdu.
– Hәr şey qaydasına düşәcәk, – hәmin adam elә bunu dedi vә
başını tәrpәtdi.
Ardınca yük yerindә olanların hamısı, hәtta o oğlan da başını
tәrpәtdi, kimsә indicә deyilәni tәkrarladı:
– Әlbәttә, hәr şey qaydasına düşәcәk.
Bu sözü biri diliylә, o biri başını tәrpәtmәklә ifadә elәyirdi.
Hamının ona yazığı gәlirdi.
Gör nә günә qaldı. Düzdü, atasının meyiti uzadılan evin
sahibi dә ona eyni sözlәri demişdi, amma orada hәr şey tamam
başqa cür idi. Orada onunla tay-tuş kimi danışırdılar. Amma
buradakılar elә bil küçәdә qalmışın birisiylә danışırlar, hansına
inansın? Qәflәtәn başa düşdü ki, adama özünü necә aparmağına
görә qiymәt verirlәr. Amma yenә dә, görәsәn, hansı doğruydu?
O, nә vaxt әsl özüydü? Özünü böyük kimi hiss elәdiyi, hamıdan
özünә qarşı hörmәt tәlәb etdiyi dünәnmi, yoxsa süstlәşdiyi, әllәri
yanına düşdüyü bu günmü?
Nils yolyoldaşlarına nәsә demәk gücündә deyildi. Yan-
yörәsindә oturanların ehtiramı ona yox, tabutda uzanan әsl kişiyә
ünvanlanmışdı. Nils özünә belә bir ehtiramı qazanmamışdı,
dünәn o yalnız özünü aldatmışdı.
Qәflәtәn inadla başını tәrpәtdi.
Axı bütün ağırlığı ancaq mәnim çiynimә düşәcәk bir evә
gedirәm! Vә mәn hәr çәtinliyә hazıram!
Sonra yenә süstlәşdi.
Әgәr böyümәk budursa, nә әzablıymış. Amma yenә başını
tәrpәtdi vә kor bir inadla yan-yörәsindә oturanlara baxdı. Mәnim
onların mәrhәmәtinә ehtiyacım yoxdu, özlәrinә yazıqları gәlsin.
Ürәyindәki sözlәri onun gözündәn oxuya bilmişdilәr. Bu,
onların sifәtlәrindәn görünürdü. Odur ki, ona olan bütün maraqları

343