Page 342 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
günәşin şüaları altında bu torpağı qazırdı. O ölmәmişdi, çünki
әbәdi idi.
Görürsәn?..
Görürәm. İtaәtlә cavab verdi.
Sәhәr çölә çıxanda avtobus artıq dayanacaqda dayanmışdı.
Tabut da yük yerindәydi. Yan-yörәdә maşını yola salan sürücülәr
gәzişirdi. Bu yolayrıcı özündә xeyli yolu birlәşdirirdi. Ona görә
dә burada adam, avtobus әlindәn tәrpәnmәk mümkün deyildi.
Adamlar ona fikir vermәsәlәr dә, Nils onların xeyirxahlığının bir
dә şahidi oldu. Dünәn axşam düşürdüklәri kimi, ağır tabutu
qaldırıb tәzәdәn avtobusa qoymuşdular.
Nilsin demәyә sözü yox idi. Bu gün o, tamam süstlәşmişdi.
Adamlarla birgә yük yerinә qalxdı. Avtobus ağzınacan doluydu,
arxada Nilsdәn savayı, beş adam oturdu. Onlar sәssizcә qalxıb
yerlәrini tutdular. Birinin dә üzü gülmürdü. Söhbәt edәn yox idi,
tәkcә hәrdәn-hәrdәn öskürür, bir-iki cümlәylә bir-birlәrindәn
nәsә soruşurdular.
Nils oturub baxışlarını yerә dikmişdi. Doğrudanmı cәmi bir
gecәdә hәr şey bu qәdәr dәyişmişdi? Bәlkә, elә sәbәb ancaq
özündәydi? Bu gün tabutdan da ölüm havası vururdu, adamın
tükü ürpәşirdi. Nils özünü yiyәsiz it kimi hiss elәdi. Daha ona
hörmәtini nümayiş etdirәn dә yox idi.
Gözünü yerdәn çәkәndә dә adamlara yox, açıq qapıya baxdı.
Gördüklәri elә dünәnkilәriydi: boyaboy uzanan zәmilәrdә iş
gedirdi. Qәsәbәlәr vә kәndlәr bir-birinә oxşamasa da, hәr yerdә
eyni işlә mәşğul olan insanlar bir-birinә oxşayırdı. Qan-tәr içindә
әkib-becәrirdilәr. Vә bu ağır, lәnәtә gәlmiş işlәrinin eyni barını
görәcәkdilәr. Nils burada hәr şeyә yiyәsiz itin gözlәriylә baxırdı
vә bu mәnzәrәnin sonunda gözünә işıq dәymirdi.
Yolun o başında bir nәfәr әlini qaldırıb dayanmışdı. Avtobus
saxladı. Hәmin adam yük yerinә baxanda tabutu gördü. Vә
ölümün qarşısında donub-qaldı. Sonra içәri keçdi. Öskürdü.
Amma bir söz demәdi. Avtobus yoluna davam elәdi.
Sükutu pozan ancaq mühәrrikin sәsiydi.

342