Page 340 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
qorxmurdu. Nils bir şeyi yәqin elәmişdi: ağlamağa vaxtı olmayacaq.
Bәlkә, o, elә hәr şeyin öhdәsindәn gәlә bilәcәkdi. Qәflәtәn özünü
inadkar bir ağac qәlәmi kimi gördü. Bu qәlәm torpaqda özünә
әmәlli-başlı yer elәmişdi. Bundan sonra sınıq-salxaq, çirk içindә
olan bu avtobus onun mәbәdidir. Onu uşaqlıqdan böyüklüyә
adladan mәbәd. Bu şüşәlәr ona әn dәbdәbәli sarayların pәncәrәlәrini
xatırladacaq.
Evә!
Qarşıya çıxan kәnddә dә iş qaynayırdı. Atlar. Buğda torbaları.
Güc son hәddәdi. Avtobusun yanından, zәmi tәrәfdәn atlar lәngәr
vura-vura keçirlәr. Öz hәyәtindәn gözünü çәkmәyәn bir kişi
arabada oturub. Axşam düşür.
Bütün bunlar hamısı Nilsdә bir hәyәcan yaradır. Xeyr, onu
qorxutmur. Axı indi onu heç keşiyini çәkdiyi tabut da qorxutmur.
Avtobus kәndlәri bir-bir arxada qoyur. Demәli, indi içindә atasının
meyiti olan tabut da kәnd-kәnd yol gәlir vә arxasınca ancaq xoş
izlәr saxlayır.
Belә dayanacaqlardan birindә Nils çay tәrәfdәn hay-küy,
balta sәsi eşitdi. Atası da belә işlәyirdi. O, güclü vә iradәli adam
idi. Onun yerini tutana çox çәtin olacaq. Buna şübhә olmasın.
Avtobus son dayanacağa yetişdi. Burada, yolayrıcında Nils
istiqamәti dәyişmәliydi. Sәhәr ona lazım olan tәrәfә başqa avtobus
gedәcәkdi.
Nils düşdü. Sifәti hәlә dә yanırdı. Bekar sürücülәr, az qala,
qaça-qaça tabutu avtobusdan çıxarıb, boş qaraja apardılar. Niyә
mәnә kömәk elәyirsiz? Nils bunu soruşmaqdan özünü zorla
saxlayırdı. Lal-dinmәz dayanıb onların tabutu necә düşürdüklәrinә
tamaşa elәyirdi.
Öz işlәrini görüb getdilәr.
Mәn kimәm axı?
Bu gün dә belә keçdi.
Nils gecәlәmәyә yer tapa bildi.
Gecәni narahat keçirdi.
Bir fikir onu rahat buraxmırdı: gör mәn necә әskik adamam

340