Page 336 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
Sonra qonaq olduğu evә baxdı. Amma orada heç nә ölümdәn,
dәfndәn, övlad itkisindәn xәbәr vermirdi. Geniş, etibarlı bir ev
idi. Amma hәr halda, buranın da dәrd-azarı Fetdәn az deyildi.
Avtobus gәlib çıxdı. Tabutu arxaya, yük yerinә qoydular. Nils dә
özünә orada yer elәmәliydi. Avtobus artıq tamam dolmuşdu,
yüklәr yerlәşәn tәrәfdә dә bir oğlan oturmuşdu. Tabut ayağına
toxunanda dik atıldı. İndi burada, yüklәrdәn әmәlә gәlәn
darısqallıqda tabut çox uzun, hәm dә daha ağ görünürdü.
Tabutun ardınca Nils dә avtobusa qalxdı.
– Günaydın, – çәkinә-çәkinә salamlaşdı.
– Günaydın, – oğlan nәzakәtlә, hәm dә hәyәcanlı sәslә salamı
aldı.
Sürücü qaza basdı.
Oğlanlar oğrun-oğrun bir-birlәrinә baxdılar. Amma xarici
görkәmindәn adamı tanımaqmı olar? Nils ancaq onu sezdi ki,
yol yoldaşı boyca da, yaşca da ondan böyükdü. Onlar uzun
tabutun o üz-bu üzündәki torbayla yeşiyin üstündә oturmuşdular.
Avtobus çala-çuxura düşәndә yüklәr tәrpәnirdi. Mühәrrik
uğuldayırdı.
Oğlan tabutda nә olduğunu bilmәk üçün yaman darıxırdı.
Bәlkә, heç qorxmalı bir şey yoxdu, bәlkә, elә tabut boşdu...
– Orada kimsә var? – qәribә bir laqeydliklә soruşdu.
Mәgәr bayaq tabutu necә çәtinliklә bura qaldırdığımızı
görmәyib?
– Atamdı, – Nils cavab verdi.
Özü dә bilmәdәn bu sözü fәxrlә dedi. Xәcalәtdәn Nilsi isti
basdı. Sifәtinin ifadәsi içindәkilәri üzә çıxardı. Ürәyinin әn dәrin
qatında gizlәdiyi vә onu vahimәdә saxlayan mәhrәm bir sirrini
açdı. – Tez ol, tez bu söhbәti dәyişdir, gizlә, kilidlә...
Amma o cavan oğlan, görünür, bir şey hiss elәmәdi. Bircә
tabutun boş olmadığını bilәndә tamam büzüşüb qaldı. Nilsә qarşı
hörmәti baxışlarından duyuldu.
– Yazıq, – uşaq kimi dedi.
Nilsin ürәyinә bir toxtaqlıq gәldi. Elә bil kiminsә әllәri ona
sarı uzandı. Vә bu әllәr onu döymürdü, hәdәlәmirdi, xirtdәyindәn
yapışmırdı, әvәzindә ona sinәdolusu nәfәs verirdi.
336