Page 332 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
Onlar hәlә çox balacaydılar, bir-birlәrinә sığınmışdılar, elә bil
qorxurdular ki, tәrpәnsәlәr, sükutu hirslәndirәrlәr.
– Sәni orada gözlәyirlәr, – ev sahibәsi dedi. Elә bil onunla
hansısa sirrini bölüşdü. Cavab vermәyә söz tapmadı. Onu orada
gözlәyirlәr. Bütün bu tәmtәraq ancaq ona görәdi.
Gördü ki, sahibә ehtiyatından olan әn lәziz yemәklәrini
süfrәyә düzür. Bu cür tәmtәraqlı qәbuldan özünü itirdi. Ürәyindәn
keçdi desin, bәs zarafat elәdim, mәn hәmin ölәnin oğlu-zadı
deyilәm.
Maraqlıdı, görәsәn, onda künc-bucaqda gizlәnәn o uşaqlar
nә edәrdi?
Amma ürәyi gәlmәdi. Bu, ataya qarşı günah olardı. Sonra bu
naxoş hisslәr ötüb-keçdi. Qәflәtәn donu açıldı. Elә bil çölün
şaxtasından evә girib birbaş özünü sobanın qırağına vermişdi.
Donu açılan kimi hәr şeyә yadlaşdı, gözü yumuldu. Bayaqdan
bir zülmlә özündәn qovmaq istәdiklәri dә öz-özünә yox oldu.
Bura tox, işıqlı, rahatıydı. Onu süfrә arxasından birbaş qonaq
otağına apardılar. Görünür, yol yorğunu olduğundan, beyni
hәyәcanla yüklәndiyindәn hәr şey ona belә tәmtәraqlı görünür.
Deyәsәn, yan-yörәsindәn ona zillәnәn gözlәr dә gözünә görünüb.
Sәfehlik elәmә! – öz-özünә dedi. Sadәcә mәn tamam çaşmışam.
Ümidlәrini mәnә dikәn doğmalarım indi bu günümü görsәydilәr...
Onu otağa ötürüb gecәnin xeyrini dilәyәndәn sonra ev sahibәsi
soruşdu:
– Böyük sәnsәn?
– Hә.
– Demәli, bütün ağırlığı tәk daşımalı olacaqsan.
Belә çıxır, qadın onun gücünә inanırdı. O, qadınla danışmaq
istәdi. Amma nә deyәcәk? Onsuz da, ürәyinә yığılıb-qalanların
hamısını boşalda bilmәyәcәkdi.
Sәhәr hәr şey gözündә özgә qiyafәdәydi. Ev dirilmişdi, indi
içindәki sәslәrlә, az qala, tufan qoparmışdı. İnsanlar ölümün
kölgәsini üstlәrindәn qovub, yeni günә başlayırdılar. Amma
hәmin o qәzavü-qәdәr hәlә dә yaddaşlarında yatıb-qalmışdı vә
istәnilәn vaxt oyana bilәrdi.

332