Page 327 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
O, avarları buraxmadan çapalaya-çapalaya irәlilәmәyә elә
aludә olmuşdu ki, gözünә heç nә görünmürdü. Bәdәni әvvәlkitәk
yad, qәribә vә qurğuşun kimi ağır idi. Ötüb-keçdiyi mәsafә
qalanla müqayisәdә dәhşәtli dәrәcәdә az idi, sahil, tәxminәn,
bayaqkı qәdәr uzaqdaydı.
– Xeqe! – nәhayәt, külәyin qalxdığını hiss edib qәfildәn
qışqırdı. Demәli, hәr halda, bu günә külәk yazılıbmış! Suyun
üzәrindәki köpüklәr külәkdәn qaçışdı. Mattis rәngi ağarmış halda
uzaqdan gölün üstündә әmәlә gәlәn tünd-göy zolağa baxdı. Zolaq
sürәtlә yaxınlaşırdı. Mattisin arxasından qalxan bulud laylarının
içindәn külәk peyda oldu – göy vә amansız… Dәrhal bütün gölü
hәyәcan bürüdü.
Külәk dalğaları ağ köpükcüklәrә çevirirdi vә onlar da Mattisi
boğmaq üçün ağzına soxulurdular. Hәm dә avarları әlindәn
buraxması üçün.
– Mattis! – dönüb, ölәziyәn bir ümidlә qışqırdı. Gölün
sonsuzluğunda bu çığırtı gözәl bir quşun çığırtısı kimi sәslәndi.
İri, yoxsa balaca quşun? Bunu sәsdәn ayırd elәmәk çәtin idi.

327