Page 330 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
– Yaxşı, otur, amma tez elә, – sürücü candәrdi razılığa gәldi.
Çünki bu әbәdi xahişlәrdәn tәngә gәlmişdi; yük maşınıydı.
Nils kabinәyә qalxdı.
Benzin iyindәn burun tutulurdu.
– Nәdi, deyәsәn, mühәrrik qaydasında deyil, hә? – Nils
soruşdu. Yaman ürәyindәn keçirdi ki, özünü yerin yiyәsi kimi
aparsın.
– Nә dedin?
– Heç, deyirәm yaman iy var.
Sürücü çiyinlәrini çәkib maşını saxladı.
– Düş.
– Qәti mümkün deyil! Getdik.
Maşın tәrpәndi. Sürücü özünü elә aparırdı ki, elә bil maşında
tәkiydi. Elә Nils dә özünü elә aparırdı. “Ay yetim, ay yetimciyәz...”
Ürәyindә deyә-deyә durmuşdu.
Pәncәrәdәn çölә baxırdı. Hәr tәrәfdә yazın gәlişi hiss olunurdu.
Nils narahat-narahat oyan-buyana baxırdı. Susuzluqdan ciyәri
yanırdı.
Sürücü sürәti azaltdı.
– Budu, mәn gәlib çatdım, – dedi.
– Amma mәn hәlә yol getmәliyәm.
– Aydındı, amma mәn burada dayanıram, – sürücü so yuq -
qanlılıqla dedi.
Maşın yerindә donub-qaldı – bütün işlәmәyәn mexanizmlәr
kimi cansız vә mәnasız bir şәkil aldı.
Nils özündәn böyüyә tәkid göstәrmәdi. O, mübarizәsiz tәslim
oldu. Torbasını götürüb yoluna piyada davam elәdi. Böyüyün
qabağında özünә nә qәdәr ciddi görkәm versәn, xeyri yoxdu.
Çünki nә vaxtsa onların da on altı yaşı olub, sәnin ürәyindәn
keçәnlәri oxuya bilirlәr.
Yol bitib-tükәnmәk istәmirdi. Yolüstü daha rastına maşın
çıxmadı, o biri dә cibinә görә deyildi. Avtobus bir dә sәhәr
olacaq. Görünür, haradasa gecәlәmәk lazım gәlәcәk.
Bizim bәxtiqara ev-eşiyimiz necә olacaq?..
– Hara soxulursan? – yaxınından qulağına әsәbi sәs gәldi.
Ardınca nәsә cingildәdi.
330